De WAMPEX van 2004 is gehouden in Lauwersoog. De route door het Lauwersoogbos en het militairoefenterrein Marnewaard was in totaal 20,4km lang. De start was dit jaar in verband met de grootte van de recreatiezaal van Zeilschool De Lauwer sober gehouden. Alleen startborden deze keer. Wel een computerpresentatie, maar deze bevatte alleen een presentatie van de uitslag van de enquête van vorig jaar. Daarnaast was er ook een video maar deze bevatte geen videoroute. Gelukkig maar! Want op de eerste vrijdag was niet de WAMPEX-tape meegekomen naar De uitnodigingsbrief bevatte geen bijzonder ‘huiswerk’ en ook bij de starttafel werden geen ingewikkelde puzzels verstrekt. Nieuw was dit jaar de Verklaring Aanvaarding Eigen Risico (VAER). Op één na hebben alle deelnemers deze verklaring zonder morren ondertekend. Eén van de deelnemers was juridisch goed onderlegd en kon een mankement in deze verklaring aantonen. Wij staan als organisatie altijd open voor verbeteringen en zullen de raad ter harte nemen. Naast deze VAER bevatte de gele basisinstructie nog een los transparant velletje met een oleaat die gebruikt moest worden bij route 17. Route 1 was bevestigd op het startbord en leidde met krimpende wind rondom het gebouw (dus niet rondom alle zomerhuisjes…), langs letter 1, langs een tipje voor de volgende route “De waarheid ligt in het midden..”, naar post A.
De post bevond zich aan de andere zijde van het gebouw. Hier werden de boekjes verstrekt. De meeste groepen hadden meteen door dat bij de post nog geen gebruik kon worden gemaakt met de boekjes. Route 2 moest eerst nog worden uitgevoerd: de steiger volgen, met het vlot oversteken naar een andere drijvende steiger en dan naar de verharde weg. Van de drie letters met het nummertje twee was alleen de middelste goed. Een klein geintje om mee te beginnen want het vertrek via de voordeur was natuurlijk ook al niet lastig. Een aantal groepen hebben alle drie de letter ingevuld en dat is natuurlijk niet goed. Route 3 was niet lastig. Een fietspad volgen tot “Beheerseenheid”. Letter 4 hing op dit pad.
Route 4 was mogelijk lastig te lezen als er een paar regendruppels op het blad waren gevallen maar verder goed uitvoerbaar. Een lastig punt voor de organisatie was het slot van deze route. ‘Oevers zijn geen paden’… maar wat als er wel routepaaltjes bij staan? Dit hebben we opgelost door vanaf de brug het rustpunt te laten zoeken in een aangegeven richting. Route 5 leidde langs de gekleurde schroeven en bevatte letter 5. Route 6 begon onderaan de hoge houten loopbrug. Deze zat deze keer in het begin van de route. Wellicht leuk om deze in een volgende WAMPEX weer eens voor het laatst te bewaren. De route eindigde bij een “W” nabij het op tonnetjes drijvende bruggetje in een brede watergang die het oefenterrein omsluit. Wij gaan er vanuit dat enige deelnemers deze hindernis niet genomen hebben. Wij troosten ons met het feit dat deze personen een flink stuk hebben moeten omlopen.
Route 7 was vermeld op de startborden en moest hier worden tussen gevoegd. Wie dat niet deed kon lang zoeken naar “53”. De kentekenplaatroute met letter 6 eindigde bij “54”. Route 8 was een lange ‘zoek je rot route’. Zoek “53” bood twee mogelijkheden. Daarna “1” waarbij een omhaaltje om een sloot moest worden gemaakt. Hierover hebben we later nog vragen gehad of dat wel goed was. In een zoekroute maakt het ons niet uit of je links of rechts van het water loopt of er dwars door heen gaat. Zoek in een bepaalde richting en loop om als dat nodig is: zoek “1”, niet meer en niet minder. Zoek “2” was ook een leuke. Deze doorsteek over de vlakte (of via het pad zoals velen deden…) naar de andere toren was net iets meer dan 2km!! lang. Helaas ontbrak het ons aan tijd om op de eerste vrijdag een letter op de vlakte te plaatsen anders hadden veel teams hier 15min meegekregen. Als laatste moest een schelpenpad worden gezocht in WNW richting. Ca 50m terug dus. Dit was voor veel teams lastig. We begrijpen niet waarom.
Route 9 was de omgekeerde route. We hadden het op het startbord nog even als een ‘verrassing’ bewaard maar de titel van de route in het boekje luidde ‘Omgekeerde route’ dus dat kon niet missen, toch? Het eerste maantje (rechtsaf) moest als linksaf worden gelezen. In volgorde vanaf de vorige route waren de aanwijzingen dan niet ingewikkeld. Resumé: Zoek een schelpenpad richting WNW en dan linksaf… Daarna bij twee kruisingen met zandpaden rechtdoor. Dat het schelpenpad daar tussen in bochten maakt doet verder niet ter zake. Rechtdoor een pad volgen betekent niet dat je in een bocht rechtuit het water in loopt toch? De laatste aanwijzing ‘na 80m linksaf’ was nodig om via een overwoekerd onderhoudspad onzichtbaar aansluiting te maken met route 10: de geconserveerde route. Deze route was uitgezet in een redelijk toegankelijk bos met enige in onbruik geraakte paden en hier en daar wat dicht struikgewas. Een prachtige route al zeggen we het zelf. De route eindigde op een grote kruising zoals er zoveel zijn in het militair oefenterrein.
Route 11 leidde in twee instructies naar post B. In de oorspronkelijke routebeschrijving moest vanaf de kruising de post worden gezocht in een bepaalde richting maar bij de proefloop bleek de doorsteek over de met stekelige struiken overwoekerde heuvel een onmogelijke opgave. Daarom eerst naar een splitsing 100m verderop en dan oversteken over de vlakte, enige paden en dan nog dwars door een bosrand naar post B. Er moest nauwkeurig kompas gelezen worden!! Groepen die teveel naar rechts afweken kwamen terecht bij post F en werden tot 1:30uur teruggestuurd omdat post B om 2:00uur dicht ging. Groepen die teveel naar links afweken kwamen dicht bij het dorp in de buurt en zaten dan vaak aan de verkeerde kant van het water. Secuur kompas lezen is een must bij dergelijke doorsteken. Vertrouw niet op 1 kompas. Neem meerdere kompassen mee en KIJK VOORAL NIET NAAR ANDERE GROEPEN! De vlotoversteek met de kruisvormige vlotten is door alle groepen, op één na, goed volbracht. Op de eerste avond ging een complete groep te water bij de oversteek. Deze groep is uit de WAMPEX gestapt. Bij post B werd route 12 verstrekt. Dit was een must omdat we tot de vrijdagochtend geen zekerheid hadden over het gebruik van het militair oefendorp Marnehuizen. Op de tweede vrijdag ging het bijna mis, maar gelukkig kwam om 13:00uur het verlossende woord van de behulpzame terreinbeheerder. In geval van een bezet dorp werd route 12 bij post B vervangen door een noodroute 12t/m15. Gelukkig is het niet nodig geweest.
Route 13 was in een wat vemerde siplleng opgetekend maar volgens een eglesne uenivtiersit maakt de volgorden van de letters binnen een woord niet uit zolang de eerste en laatste letter maar op de goede plaats staan. Via een oud fietspad, enige zandpaden, een spoordijk met heuse overweg werd Marnehuizen bereikt. Een spookdorp midden op de vlakte onder het Marnebos. De stalenbrug is door iedereen gevonden en ook de ingang van de riolering in de ZW oever.
Route 14 was de ondergrondse route: een unicum!! Met dank aan DGW&T en de terreinbeheerder dat we hiervan gebruik mochten maken. De route eindigde in een grote verzamelput met een trap die naar de kelders van het gemeentehuis in het dorp leidde. Hier zat post C verborgen. De groepen kregen van een aardige (maar voor deze gelegenheid strenge) post de opdracht in handen geduwd met de melding dat er 1 minuut voorbereidingstijd was voor een geheime missie: Operation Barking Dog (route 15). De blaffende hond in één van de objecten zal menigeen schrik aan hebben gejaagd. De letter die binnen 4minuten moest worden gevonden ging 4sec nadat de ruimte werd betreden uit dus er moest snel en efficiënt gewerkt worden. Nadat de letter was gevonden moest vanaf het betreffende gebouw “Marnehuizen” worden gezocht. Het betrof hier weer letterlijke tekst. Dat hier al dan niet een streep door getrokken was doet niet ter zake.
Route 16 startte bij “Marnehuizen”. Er waren een aantal (dubbelzinnige) aanwijzingen in route 16: Zuidelijke route, zoek “Z”. Al met al vonden we het voldoende om de deelnemers met deze schamele instructie een “Z” in zuidelijke richting te laten zoeken. Op de meeste kompassen staat ook een “Z” dus het zou moeten lukken. Het is iedereen uiteindelijk ook gelukt al heeft het sommige teams wel wat extra tijd gekost. Omdat er geen belemmeringen tussen “Marnehuizen” en de “Z” zaten hebben we “verder dan je denkt” hier achterwege gelaten. Bij de “Z” begon route 17. De los verkregen oleaat moest tot dit moment goed bewaard worden omdat anders de routebeschrijving niet compleet was. De oleaat paste maar op een manier op het kaartje en was dan verder niet zo moeilijk te volgen. Een leuk element in deze route was het wankele bruggetje in een brede watergang. Route 18 was nieuw. Zonder voorbeeld op het bord introduceerde de organisatie een nieuwe routevorm. Omdat nagenoeg iedereen op eigen kracht post D heeft bereikt beschouwen we deze vorm als een blijvertje. Wel zal deze route de volgende keer wat ingewikkelder/langer worden toegepast.
Bij post D was het nieuw aangeschafte klimnet gespannen. Op de eerste avond zat er nog erg veel rek in het net waardoor het voor een aantal groepen lastig was om helemaal droog te blijven. Route 19 werd verstrekt bij post D. Volg de krekelige krekels… Een nieuwe routevorm die wellicht nog eens zal worden toegepast. De door velen gevreesde striproute (20) was net als in 2001 in Vlinderbalgbos toegepast. De grote kruisingen, brede zandpaden en de afwezigheid van kleine(re) paadjes maakten deze route bijna eenvoudig. Volgende keer beter… Route A en B hadden verschillende letters in deze route. Route 21 begon op de kruising waar de striproute eindigde. Opmerkingen uit voorgaande jaren over onduidelijkheden waar routes begonnen en eindigden zijn ter harte genomen. Voor zover mogelijk en wenselijk zijn de begin en eindpunten van de diverse routes omschreven of aangegeven.
Route 21 was net als route 17 voorzien van een simpel bruggetje. Aan de voetsporen te zien zijn echter veel groepen omgelopen. Helaas was het hier maar 300m om…. Deze route moest in omgedraaide vorm worden toegepast. Eerst aanwijzing 6, dan 5 etc. t/m 1. De route eindigde voor de vlakte waar ook de chocopost had moeten staan. Route 22 leidde in een rechte lijn naar post E. Op de eerste avond is er een poging gedaan om hier de gloednieuwe chocotent op te bouwen. Op een bepaald moment werd door de bouwploeg omgeroepen dat alle beschikbare mobiele posten zich naar post E moesten begeven om assistentie te verlenen bij het opzetten van de tent. Op een gegeven moment hingen er 8 volwassen mannen aan het tentdak en konden hem maar te nauwer nood in bedwang houden. Omdat de veiligheid van de post en de deelnemers hierbij in het geding kwam heeft de organisatie besloten de tent niet op te bouwen. Helaas voor alle deelnemers aan de eerste avond: Voor het eerst in de geschiedenis van de WAMPEX geen choco. De dames van de choco hebben plaats genomen in hun auto en op die manier de groepen opgewacht, gestempeld, voorzien van een appel en route 23.
Route 23 bestond uit 8 tekstfragmentjes die met behulp van een van kleur veranderende led in de juiste volgorde moesten worden gezet. Als dit om een of andere reden niet goed ging kon vaak toch de post worden gevonden omdat de kompasstanden nagenoeg in een rechte lijn naar de kruising ten zuiden van de post leidden. Nabij de kruising voor post F was op de tweede en derde avond de chocopost opgebouwd. Hier werden geen stempels of route-informatie verstrekt. De mooie ruime tent van 4x8m bood voldoende ruimte voor enige groepen. De choco wordt traditioneel ook gebruikt als een plek om gewonden achter te laten. Dat was voor de organisatie niet erg handig op deze plek midden in Marnebos. Met behulp van de Nissan Patrols zijn diverse personen in de laadbak naar de openbare weg vervoerd en afgezet bij de taxibus. De dames van de choco verwezen de groepen door naar de post die nog moest worden gezocht in noordelijke richting.
Bij deze post (F) was de touwbrug opgehangen aan een betonconstructie die ook door defensie voor dit soort doeleinden werd gebruikt. Voor zover wij weten is hier slechts één deelnemer afgevallen. Deze deelnemer heeft zich omgekleed en de weg vervolgd: petje af! Via de SP@Mroute volgde de route langs enige groene paaltjes, enige zandpaden en een slagboom naar post G. Hier was dezelfde oversteek als in 2001 opgebouwd (Toen post C). De grote watergang in het Marnebos is op dat punt ongeveer 100m breed en dat bood op de stevige vlotten een heel ander gezicht op het gebied. Een oversteek die gauw enkele minuten vergt is uiterst zeldzaam in een WAMPEX. Op de eerste vrijdag is een poging gedaan om het vlot tegen de wind in te roeien. Dit lukte zeer slecht. Daarnaast was het houten rek van het vlot niet goed gemonteerd met als gevolg dat een van onze medewerkers (Jelle) al bij de eerste afvaart tot de middel in het water stond omdat het rek was gebroken. De andere opvarende kon maar net droog blijven. Het rek is versterkt maar kon de WAMPEX-nacht helaas niet tot het einde volbrengen. In de week voor de tweede vrijdag zijn ter plaatse nieuwe rekken van steviger hout met sterkere schroeven in elkaar gezet. Bij post G werd route 25 verstrekt. ‘De korte route’. Niet zo kort als in 2003 maar toch zonder splitsingen en kruisingen.
Na deze route begon route 26. De kruisingen moesten even in de goede volgorde worden gezet en dan was het verder niet zo ingewikkeld. Een aantal keren ging het mis als vanaf de vlakte het bos weer werd betreden. Het was de bedoeling om weer het smalle pad te nemen maar een enkele groep koos voor het brede pad. Daar zat geen brug in dus die fout kon snel worden hersteld. Route 27 was een doorsteekje door een van de weinige stukjes naaldbos in het oefenterrein. Hier zat in de beginfase een letter op de route. Route 28 was uitgezet met witte en rode reflectoren. De A- en B-variant moesten hun eigen kleur volgen en de bijbehorende letter. Vanaf de slagboom kon post H worden gevonden. Deze post was gelegen aan het Lauwersmeer. Eén persoon moest op een evenwichtsbalk met wc-pot plaatsnemen en werd door de overige groepsleden boven het water geduwd. Met de closetborstel kon het deksel van de rolhouder worden opgelicht waardoor de route (29) zichtbaar werd. Een ludieke opdracht in de eindfase van de WAMPEX. Deze opdracht heeft al lang in de pijplijn gezeten en kon bij deze oevers nu eindelijk eens worden toegepast. Op de tweede avond is in de na-nacht de opdracht door het wassende water onuitvoerbaar geworden. De groepen zijn vanaf dat ogenblik opgevangen door de post en zijn doorgestuurd naar De Poort.
Route 29 leidde dus naar De Poort en dan begon route 30. Vijf witte paaltjes volgen in de juiste richting en dan nog 1 blauwe. Op de eerste avond was de route helaas niet compleet. Sabotage door een andere groep? Vandalisme? We zijn er nog niet uit. Route 31 was eenvoudig te volgen aan de hand van de kleine kentekenplaatjes. Route 32 was eveneens niet lastig omdat er maar één soort bierdoppen was aangebracht. Dat doen we een volgende keer anders…
Route 33 kon op het kompas eenvoudig worden gevolgd via wat verharde en onverharde paden. Route 34 was de kentekenletterroute. Het begin van de route was enige meters het bos in opgehangen maar was duidelijk zichtbaar. De A- en B- variant bevatten hun eigen letter voor de wedstrijdkaart en eindigde traditioneel bij een “Z”. De klokkenroute (35) heeft niet voor problemen gezorgd voor zover we weten. Route 37 begon met een doorsteekje (met letter) en vervolgde via een onverhard pad. Het fietspad wat daarna linksaf moest worden genomen was een kort stukje gemeenschappelijke route met de beginfase. De meeste groepen zullen het bruggetje dat voor de tweede keer werd genomen wel herkend hebben. Ook deze keer was het voor de organisatie lastig om de routebeschrijving sluitend te krijgen omdat net voor de brug routepaaltjes langs een oever stonden. Dit is opgelost door te schrijven ‘laat na de brug een onverhard pad rechts liggen’.
Na deze instructie moest bij een rond blauw bordje met een brede horizontale witte streep in zuidelijke richting een pad worden gezocht. Helaas was het bordje niet helemaal goed overgenomen. Het symbool in het routeboekje leek meer op een inrijdverbod dan op het symbool op het paaltje. Hoewel nagenoeg alle groepen het uiteindelijk hebben kunnen vinden heeft de organisatie dit foutje gecorrigeerd op de startborden voor de tweede en derde avond. Route 38 vervolgde via het bospad en later een fietspad. Voor het water linksaf langs de geel zwarte lintjes van route 39. Helaas ontbrak het op de eerste vrijdag aan tijd om er een letter bij te hangen. Dat gebeurt ons niet weer want deze was minstens een half uur waard geweest. De route eindigde bij de asfaltweg waar het bord “zeilschool de lauwer” duidelijk zichtbaar was. De laatste bijna overbodige instructie “Zoek de finish” is door iedereen succesvol volbracht.
Tot zover de in’s en out’s van de WAMPEX van 2004.
Terugkijkend op de WAMPEX wil ik naast alle organisaties die belangenloos hebben meegewerkt aan de WAMPEX ook nog de volgende mensen hartelijk danken voor hun inzet bij het voorbereiden, uitzetten, opbouwen en afbreken van de posten. In alfabetische volgorde zijn dat:
Anne en Lidia Brouwer, Jint Martijn, Johan, Reitse en Robert van der Galiën, Hilbrand Hiemstra, Thys de Jong, Hendrik en Jantina Kiers, Ytsje van Lingen, Jelle van der Molen, Ieme Rein van der Velde, Jan en Diana van der Velde, Jurjen van der Velde en Sape van der Wal.
Ook dank aan alle vrijwilligers die bij de posten Start, A, B, C, D, E, choco, F, G, H en finish de koude nachten getrotseerd hebben. In alfabetische volgorde zijn dat:
Ineke de Bies, Melle Bouma, Kor Brouwer, Jelte Buursma, Paulien Eppinga, Anja vd Galiën, Hilde Marije vd Galiën, Marco tenhoeven, Bouke Jansma, Nienke de Jong, Jan Kiers, Sieta Kiers, Theun en Marjanna Kiers, Tienus en Annie Kiers, Sjouke Krist, Kor de Kroon, Frans Pool, Willem Pool, Arjan Poort, Johan vd Schaaf, Wiebe Slofstra, Ebele Veenstra, Hans Veenstra, Martie vd Veer, Reinder de Vries, Douwe en Annewieke Wagenaar, Siebren vd Wal, Jannes Weening en Jantsje vd Wier
Daarnaast natuurlijk ook alle echtgenotes/partners van de bovenstaande personen die vele eenzame avonden hebben gekend…
Graag tot volgend jaar.
Hendrik Jan Kiers voorzitter
