Er werd dit jaar gestart in het restaurant van Campingpark het Goudmeer te Oosterwolde. Route 1 hing aan het startbord en was gecodeerd met de ‘internationale seinvlaggen’. Verlaat de startplaats in NO-richting… dat was toch lastig voor een heel groot aantal ploegen. Hoewel er maar 1 deur in NO-richting zat, gingen toch velen via de hoofdentree naar buiten. Jammer voor hen, want bij de andere deur hing letter 1.
Buiten moesten de ‘knipperende leds’ worden gevolgd. Dit zou op zich niet zo’n moeilijke route zijn geweest als de laatste led niet op de evenwichtsbalk in het Goudmeer had gezeten. Met een klein vlotje van 80x120cm kon route 2 van de evenwichtsbalk worden gehaald. Ook hing daar letter 2.
Via de Goudmeer-route kwamen de ploegen bij Post A. Hier moesten twee personen met een klein vlotje (als in route 2) naar de overkant. De overige leden konden een memory overschrijven en ook kregen zij de routeboekjes mee.
Met behulp van een ‘memory’ bij post A kon het vervolg van de route worden gevonden vlak bij de uitgang van de Camping. De blinde vlek leidde (van B naar A) via het fietspad (langs de Weperpolder) naar een klein bosperceel naast de vuilstort. Hier begon de rode en witte reflectorroute. Daarna volgde een beschrijvende route tot ‘voor bouwland’. De eerste twee avonden had de organisatie een omleiding om het bouwland uitgezet. De laatste avond kon het maïsperceel schuin worden overgestoken. Voor sommigen was dat heel jammer. Zo hoorden we dat een WAMPEX-er (Harry Geuze van Hazewind II) daar beide schoenen verloor en dus op SOKKEN in blubber heeft gestaan tot zijn ploeggenoten hem het schoeisel weer kwamen brengen.
De doorsteek eindigde bij een verkeersbord op een splitsing. Hier moest een informatiebordje worden gezocht met 12 klinknagels. Met behulp van de “kriptiese route” kon het vervolg worden bepaald: De Veenweg moest worden gevolgd tot het bosje ‘Ybenhaer’. De route was meer grappig dan moeilijk bedoeld. Toch waren diverse groepen van plan om het gevraagde hek in Fochteloo te zoeken. Een groep is zelfs door de organisatie uit het centrum gehaald en ter hoogte van de choco-post weer op de route gezet.
In het kleine dicht begroeide bos Ybenhaer hingen de rode en de groene lintjes. Hier hing letter 3 voor route A en B. Vreemd genoeg hebben diverse A-groepen de ‘groene’ letter genoteerd. Een verklaring hiervoor wordt nog gezocht. Deze route gaf weinig problemen. De ‘groene’ en ‘rode’ route eindigden bij een groen hek. Vanaf daar moest een grote Querqus Robur (eik) worden gezocht in ONO-richting. Hoewel deze torenhoog boven de horizon uitstak presteerde de bekende ploeg Volgas het deze boom te missen. De prijs hiervoor was hoog: Post B werd bereikt via een zeer “waterrijk” en “modderrijk” perceel.
Bij post B moest worden gefietst. Niet zo zeer om een afstand te overbruggen maar om stroom op te wekken voor een klein lampje in de ‘black box’ waarin het vervolg van de route was verstopt. Hilariteit alom! De tekst in de box luidde: “Vervolg asfaltpad in NO-richting tot reflectorEN”. Ook zat letter 4 in de ‘box’. Even voorbij de post hing 1 reflector. Wie hier het bos inging kwam via de ogenschijnlijk correcte kentekenletterroute bij letter 5! (De ‘V’ van Vals) Wie de ene relfector links liet liggen vond verderop de bedoelde twee reflectoren. Wie vanaf hier de kentekenletters volgde miste letter 5 en hadden het dus GOED gedaan. (Jammer voor al die groepen die letter 5 hebben gegokt: zij kregen alsnog 15minuten straftijd voor een onjuiste letter).
Op de kentekenletterroute hing letter 6. Deze is door weinig ploegen gemist. Na de kentekenLETTER-route begon de kentekenPLAAT-route. Deze route was voor velen erg moeilijk. Dit was waarschijnlijk mede te wijten aan het feit dat de letters in het routeboekje waren gespiegeld, niet de hele tekst!. De route begon bij de ‘Z’ uit de kentekenletter route. Het eerste kentekenPLAATJE hing op 150°. (“Misschien verder dan je denkt” stond er ook nog bij). Het is niet bekend hoeveel ploegen het fietspad afliepen (40°????) maar het waren er meer dan 10 op de eerste avond.
Na de kentekenplaatroute volgde de ‘spannende route’. Deze was uitgezet met behulp van elektra-installatiedraad in oude en nieuwe kleuren. Routes A en B waren met behulp van ‘nuldraden’ versus ‘fasedraden’ uit elkaar gehaald. Dit suggereerde uiteraard het voorkomen van een letter op deze route….. maar die hing er niet.
Hierna volgde een doorsteekroute.
In september was deze route (zie foto) nog redelijk begaanbaar. Tijdens de WAMPEX was het perceel een grote modderpot. De HOEKpaal was voor velen lastig te vinden. Zij vonden waarschijnlijk een ‘klaphekje’ veel op een hoekpaal lijken en kwamen daardoor niet goed op de oleaatroute uit. De ‘zuidpeil’ op het kaartje deed velen linksaf slaan in plaats van rechtsaf. Gelukkig voor de foutlopers werden ze door de ‘chocopost’ opgevangen en teruggestuurd.
De “Oleaatroute” liep dit jaar langs ongeveer een kilometer asfaltweg. Links en rechts moesten de ploegen ‘dammen’ laten liggen. De “Oleaatroute” liep vervolgens langs de Fochtelervaart. Een prachtig ‘wampex-pad’.
Aansluitend hierop volgde de rood-witte route. Alleen de oplettende WAMPEX-ers vonden letter 7 die hoog op een zandduin hing. Deze route eindigde bij een splitsing. Niet iedereen vermoedde dat hier route 19 moest worden tussengevoegd en diverse ploegen zochten vanaf de splitsing meteen het ‘vennetje’ van route 20. Route 19 stond in Morse op het startbord: “Vanaf de splitsing 60° tot een vennetje”. Deze route heette niet voor niets “Duistere doorsteekroute”. Het bos wat de splitsing scheidde van het vennetje was zeer dicht en duister. Toch was dit op twee fronten een lastige route:
1) ploegen die wel route 19 invoegden gingen linksaf, BIJNA 60° is niet 60°!!
2) ploegen die op 60° naarstig naar het vennetje zochten, vonden het vaak niet eerder dan dat ze tot de knieën in het water stonden.
Als het ven gevonden was moesten de groepen er met ‘ruimende wind’ om heen lopen tot een “rustpunt” (een houten bank).
Hier hebben een aantal doorgewinterde ploegen verwoed gezocht naar letter 8 omdat ze vermoeden dat de andere route met ‘krimpende wind’ zou omlopen. Dit was echter niet het geval omdat de ‘krimpende wind’-route onbegaanbaar was.
Van het ‘rustpunt’ bij het vennetje is goed gebruik gemaakt. De meeste ploegen hadden dan enig zoekwerk achter de rug. Vanaf hier moest een pad worden gezocht in NO of ZO richting en dan begon de OMGEKEERDE bolletje-pijltje route. Ploegen die de route niet omgedraaiden kon je werkelijk overal tegenkomen. Bij het bouwland aan de westzijde van de compganonsbossen, in Ravenswoud of op de Mr Lokstraat.
Gelukkig zagen de meesten hun fout in en liepen de route alsnog goed. De meeste ploegen die in euforie-stemming deze route goed hadden gelopen liepen daarna fluitend over de gevraagde “klinkers” heen om vervolgens het begin van de disneyroute te missen. De klinkers lagen echter slechts 0,5m na de laatste aanwijzing en vormden daardoor een fijne instinker. Al met al vormden de routes 19 tot en met 21 het meest lastige traject van deze WAMPEX.
Binnen een straal van 50meter vanaf de “klinkers” hing het eerste ‘disney’-figuur. Tja… 49,5meter valt daar ook binnen. Helaas waren de meeste deelnemers niet bereid om verder dan zo’n 20-25meter af te zoeken en dan werd het heel druk op de kruising. De disney-figuren moesten worden geteld. Ploegen die fout liepen vanaf de klinkers konden toch een begin van de disneyroute vinden. Zij liepen via ‘Johnny Bravo’ het bos in en dat was natuurlijk niet goed want JB hoort niet bij de disney-familie. Deze groepen misten tenminste 3 disneyfiguren en konden daardoor niet het juiste aantal noteren. Na de disneyroute konden de ploegen zich eindelijk weer eens bij een post melden: Post C.
Met behulp van een zeewaardig vlot moest het vervolg van de route van de overkant van de Lycklamavaart worden gehaald. Uiteraard hing hier ook een letter. Via de ‘Vlotte memory-route’ kwam men bij Post D. Hier moesten alle deelnemers kruipend een “drijvende brug” oversteken. Daarna was het nog een paar honderd meter tot de chocopost.
Na de chocopost begon de route bij een paddestoel. Vanaf hier moest de volgende paddestoel worden gezocht in NNO-richting. Op deze paddestoel stonden de plaatsnamen Veenhuizen, Appelscha, Norg en Roden. Deze route heette niet voor niets “Giftige paddenstoelroute”. De route moest worden vervolgd in de richting van “ASCHA”. Dat veel deelnemers dit associeerden met ‘Appelscha’ was nu juist de bedoeling van de organisatie. Deze groepen liepen terug naar de choco-post en sommigen nog verder! Het woord “ASCHA” was door de organisatie even verderop op een hek aangebracht en de pijl er onder wees richting het Fochteloërveen.
Hier had natuurmonumenten het wandelpad door het veen afgesloten. Helaas voor de deelnemers bevond het pad zich (volgens de organisatie) in buitengewoon wampex-waardige toestand. De PC-route moest hier worden gevolgd. In de eerste paar honderd meter zaten een aantal gevaarlijke stukken. Deze zijn met de bekende ‘Wampies’ omgeleid.
“Aangekomen bij een houten brug, tel je de planken in het brugdek”.
Het aantal planken was nodig om later in de route een kompasstand te kunnen bepalen. Als laatste aanwijzing in de PC-route stond er: “…bij een betonnen grenspaal la” … linksaf dus dachten de meesten. Fout! Route 28 begon met “at je Friesland links liggen en volg je het fietspad rechtsaf…
Hoeveel mensen hier linksaf gingen is niet te zeggen maar het waren er vele. Gelukkig had de organisatie hierin voorzien door een paar honderd meter linksaf een ‘fout wampie’ op te hangen. Anders had de choco-post het nog druk gekregen!!
Na route 28 begon de door velen gevreesde striproute. Helaas was deze route er door “werk aan de weg” niet duidelijker op geworden. Voorts durfden velen niet de ‘verboden toegang’-borden van Veenhuizen te negeren. De organisatie heeft op de eerste avond uren bij het begin van de striproute gestaan om de dolende ploegen te begeleiden. Op de volgende avonden werden de deelnemers via de startborden attent gemaakt op deze situatie.
De eerste aanwijzing was de meest lastige. Je moest een fietspad rechts laten liggen. Zowel in het terrein (einde route 27) als in de beschrijving van route 28 stond aangegeven dat je een fietspad volgde. Het fietspad dat werd aangegeven betrof het fietspad waar je reeds op liep. Je moest dus linksaf van het fietspad af. Daarna stak je binnen enkele meters recht over een zandpad en dan was het verder niet meer zo moeilijk.
Wie de moeilijke striproute had bedwongen mocht zich daarna stuk bijten op een ‘coördinatenroute’. Gelukkig voor de organisatie stond op de kaart een pad aangegeven wat al jaren niet meer als zodanig wordt gebruikt. De te zoeken coördinaat bevond zich natuurlijk op dit pad. Op zich was dit geen probleem omdat de schaal en oriëntatie van het kaartje duidelijk waren aangegeven. Door de berekende afstand uit te passen kon het punt eenvoudig worden opgespoord. Maar de meeste ploegen liepen het pad voorbij om vervolgens het eerste pad rechts (dat was het tweede dus!!) te nemen en het bos te verlaten richting Veenhuizen.
Vanaf de coördinaat moest HAATWEEOO worden gevolgd: stroomafwaards tot een betonnen duiker. Wie de coördinaat vond, vond ook meestal de duiker. Vanaf hier moest er worden doorgestoken op het kompas: tot een zandpad. De aanwijzing ’tot zandpad’ bewoog velen uiteraard om globaal de koers te gaan volgen. Immers, een zandpad vindt je altijd. MAAR… er hingen echter twee letters (nr 12). Alleen de echte kompaslezers hebben de juiste letter thuis gebracht. (Dat waren er niet zo veel)
Via nog een doorsteekje kwamen de groepen aan bij post F. Hier moest alweer een drijvende brug worden overgestoken. Daarna volgde nog de onverharde route: via zandpaden en enige weilanden terug naar de camping. In de laatste fase zaten geen moeilijke vraagstukken meer. Alleen letter 13 zat in de eindfase op een grote witte berk aan de linkerzijde van het pad. Velen hebben deze letter gemist.
De organisatie kijkt met plezier terug op de afgelopen WAMPEX. De vele aanwijzingen, ‘wampies’ en vooral ‘fout wampies’ hebben goed werk geleverd. Uit de reacties van velen kunnen we opmaken dat deze aanwijzingen erg worden gewaardeerd.
We zijn inmiddels al weer bezig met de 26e WAMPEX. We hopen u allemaal weer te mogen begroeten.
Een hartelijke groet,
Hendrik Jan Kiers
