Om 1800 uur zijn alle teamleden van Bruintje Beer aanwezig bij Zeilschool de Lauwer in Lauwersoog. Een uitgedund team met wederom een ‘gastloper’. Dit jaar is alleen Gea van de partij als oudgediende van het team Bruintje Beer. Jan en Jan hebben vorig jaar voor het eerst het team versterkt, en Idske maakt het team voor 2010 compleet. Het valt op dat de hoeveelheid over te nemen informatie meevalt. Bij twee routes (vlaggen route en weerstanden) heeft de organisatie er voor gekozen om de vertaling van deze routes op te hangen bij de route zelf. Dat scheelt een stuk overschrijven.
Op de borden waren 5 routes compleet opgenomen, één route zat verstopt in de powerpointpresentatie (met de bijbehorende vertaling op de borden), één route was een kunstig uitgedacht ganzenbordspel en als laatste was er de videoroute. Ruim voor onze starttijd van 1912 uur was alle informatie door minimaal 3 van de 4 teamleden bekeken en opgeslagen. Om 1912 uur het startsein voor Bruintje Beer. Via de achterdeur naar buiten, een letter meenemen (maar wel laten hangen), en direct naar een eerste post.
Vanaf deze post naar het einde van de steiger, waar we een vlot naar ons toe moesten trekken. Dit vlot was de drijvende auto die ook al op de site te bewonderen was. Snel naar de overkant, en daar de knipperende ledjes gevolgd tot aan memorie 1. Het aantal ledjes was niet zo groot, en de boei was dan ook al snel bereikt. Hier begon de gehusselde route van de powerpointpresentatie. In rap tempo werd deze route gelopen, en na een korte discussie onderweg over wat nu wel of geen splitsing was, was het begin van de ganzenbordroute bereikt. Aan het einde van de route was er even verwarring over welk paaltje we nu moesten hebben, maar al snel werd het juiste paaltje van memorie 2 gevonden en konden we de zwart gele lintjes gaan volgen. Tot aan een post.
Bij deze post kregen we onze routeboekjes uitgereikt, en waren we niet langer alleen op onze aantekeningen aangewezen. De pesterige route was op zich best te doen. Alleen de aansluiting van de ruiten koning op de harte vrouw was iets wat we nog steeds niet snappen, maar we kwamen wel bij de joker aan het einde van de route uit. Daar was het even de tijd nemen om de flippo’s weer aan elkaar te knippen, het resultaat omkeren en omdraaien, en we konden op weg met route 7. Route 8 hierna was een eitje voor het team met zoveel RDW ervaring aan boord… Het begin van de rare route hebben we even de tijd voor genomen. In eerste instantie werden er slechts twee aanwijzingen gevonden, maar een oplettende kijker zag dat er ook nog 3 maanstanden in verstopt waren, waardoor het een route bestaande uit 5 aanwijzingen werd. Dit was vervolgens weer snel gelopen.
Route 10 snappen we nog steeds niet helemaal (in elk geval de volgorde van de aanwijzingen tot aan het water niet), maar we zijn wel snel bij de post uitgekomen. We liggen hier aardig op schema, want er zijn nog niet zo heel veel teams langs deze post gekomen. Hier moest van een houten skelet en 4 tonnen een vlot gebouwd worden, waarmee een aanwijzing in het water gevonden moest worden. Het water stond wat laag, waardoor van het varen met het vlot uiteindelijk niet veel terecht kwam… De Coördinaatroute bracht ons snel bij memorie 4 (een camerapaal), waar de reflector route (gevonden bij de vorige post) met een duidelijk zichtbare rode reflector begon.
De oeverloze- , helikopter en hartjesroute brachten ons snel bij de volgende post. Bij deze post was een van de vele brede wateroversteken die met een vlot vlot genomen werd. Ook hier waren nog niet veel teams voor ons het water overgestoken (volgens de post ongeveer 4… niet gek als je als 28e gestart bent). De klokken kompasroute zag er ingewikkelder uit dan hij in werkelijkheid was. Kwestie van goed lezen, en dan doen wat je gelezen hebt. Hierna begon de ellende pas goed met de gezochte kompasroute.
Ik denk dat we hier met een heleboel andere teams ongeveer twee uur hebben lopen zoeken en dolen op zoek naar de verschillende aanwijzingen voor de volgende kompasroute. Uiteindelijk heeft de organisatie ons weer een beetje op weg geholpen waardoor wij met een mannetje of 50 in ons kielzog het begin van route 18 konden vinden. Wat ons betreft is deze (ver)gezochte kompasroute in deze vorm een eenmalig experiment tijdens de Wampex. De doolhofroute ging hierna weer lekker vlot. De klokkenroute (route 19) die hierna kwam heeft ons ergens gebracht waar we niet hadden moeten zijn… We eindigde in elk geval niet bij het kentekenplaatje. We hebben nog wat heen en weer geprobeerd, maar net als een aantal andere teams konden wij hier niet de juiste tijd vinden. In route 21 zag Jan gelukkig een memorie die wat houvast bracht.
Doordat we wisten waar we waren, en doordat we wisten waar memorie 7 was, konden we toch zonder al te veel tijdsverlies weer op het goede spoor komen. De post aldaar was ook snel gevonden. De bij de post ontvangen kleintje benenwagen bracht ons snel naar het begin van route 23. Onderweg tijdens route 22 was het wel vaak even noodzakelijk om de zaklantaarns uit te houden omdat anders de glowsticks niet te zien waren. Maar dit kon ook weer niet te lang omdat we anders bang waren een letter te missen. De oversteek van route 23 bracht ons precies bij de rode reflector voor de start van de oleaatroute. Deze bracht ons naar een post waar we met kleine vlotjes ieder voor zich de overkant moesten zien te bereiken van wederom een breed water. Bijna aan de overkant haalde Jan nog een beetje een nat pak (schoenen en sokken), maar dat mocht de pret niet drukken.
Aan het einde van de Kleintje hoog en droog route kwamen we tot de ontdekking dat we even geen stempelkaart meer hadden (om de gevonden letter op te schrijven). Gelukkig was het niet zo ver terug naar de post waar hij inderdaad bleek te zijn blijven liggen. Dus snel verder met de grote striproute van route 26. Ook hierna hadden we weer een van de vele (in het Lauwersmeergebied veel voorkomende) grote vlaktes die we met een kompaskoers moesten oversteken. We kwamen exact uit bij memorie 6.
De Chocking kompasroute was even puzzelen of we nou exact de koers moesten aanhouden of dat we een pad moesten nemen in de aangegeven richting. Het laatste bleek al snel de bedoeling te zijn, en toen was de chocopost dan ook snel gevonden. Hier even een kort moment op adem komen en tegelijkertijd genieten van een bekertje chocolademelk, waarna we snel doorgingen met de eenvoudige route. De hierna volgende verknipte oleaatroute was ook niet te moeilijk.
Na de wateroversteek volgde de abstracte route, die ons naar de rand van een volgende open vlakte bracht. Hier bracht een kompaskoers van 41 graden ons bij het begin van de popeblèderoute. De pompeblèderoute kende in het boekje een open einde… Dit bleek het begin van de videoroute te maskeren. De videoroute leverde ook geen problemen op (zelfs niet het feit dat deze door slechts drie van ons team bekeken was). De videoroute eindigde aan de rand van wederom een te bedwingen open vlakte. Dit was een beetje een lastig opgezette oversteek. Je moest een koest van 16 graden aanhouden totdat je op een punt aankwam waar een knipperlicht op 217 graden en een knipperlicht op 81 graden te zien waren. Het terrein was hier voorzien van de nodige heuveltjes, dus waren de knipperlichten niet altijd goed te zien. Op het punt waar wij dachten dat we kuist zaten moesten we een Z zoeken richting 303 graden. Deze Z moest staan de rand van de laatste op vlakte. De Z hebben we niet gevonden, en op goed geluk hebben we de koers 269 graden gelopen tot we een pad tegenkwamen. Dit was een oversteek van ruim een kilometer (dus inderdaad wel verder….).
De witte reflector zagen we niet, maar wel een zandpad dat in de juiste richting (volgende route 37) vertrok. Dit pad hebben we gevolgd, en we kwamen inderdaad toch wel goed uit. Vanaf hier nog even flink de pas er in voor de laatste twee routes. Om 0421 uur leverden we onze stempelkaart in bij de finish. Blij het weer te hebben gehaald genoten we nog even na van een kom erwtensoep en een biertje.
Wat we nu precies waar allemaal niet helemaal goed hebben gedaan zal wel blijken als de beschrijving van de organisatie beschikbaar komt. We hebben ons in elk geval wel weer vermaakt.
Organisatie bedankt, en tot volgend jaar bij de 36e Wampex.
Bruintje Beer
(Gea, Jan, Idske, Jan)
