2008 – Bosboefjes

Voor het eerst meedoen aan de Wampex maakte de voorbereidingen gemakkelijk: geen. Geen idee wat ons te wachten stond en met een mooie starttijd van 17.08 hadden we alle tijd om hem uit te lopen. En die tijd gebruikten we dan ook ten volle. Nu, na een Wampex van 13.5 uur kan ik onze eerste Wampex samenvatten met één woord….modder. Modder op mijn schoenen, modder op mijn sokken, modder op mijn broek, modder op mijn jas, tas en zelfs modder op mijn ondergoed. Oké, dat laatste is dan misschien net iets teveel informatie.

Natuurlijk was alles nog schoon tijdens de eerste route. Dus togen we optimistisch op weg en kwamen via de foto’s bij een achterdeur met letter en begon het eigenlijk pas.

Via de ledjes kwamen we tot stilstand voor een sloot. Kijk, een plank en een touw is een regelrechte uitnodiging tot nat worden en dus tot zoeken naar een alternatief. Nou die was er niet, dus we moesten er toch echt overheen. Met de St. Niekster Brandweersurvival ervaring weten we dat de eerste wateropdrachten zenuwslopend zijn, en dat in een later stadium “gewoon dwars door de sloot” een echte optie is. Maar dat stadium was nog niet bereikt, want de kleren waren nog droog en de schoenen nog schoon. Dus Lia als eerste er overheen en toen zij droog over was, had de rest genoeg moed. Met de Klaske gymnastiek houdgrepen werd de rest er overheen geheveld.

Een stukje verderop bij de eerste post kregen we de boekjes. Dus gelijk wat dingen opschrijven en uitwerken en op weg naar de Verharde Route. Die ging gemakkelijk over in de Kleurige Kompas Route. Iedere keer controleerde de backup de kleur en we liepen de route vrij gemakkelijk totdat we bij een een sloot met plank kwamen.

We hadden het stadium van “dwars door de sloot” nog niet bereikt, dus de drie aan elkaar geknutselde planken zagen er aardig imponerend uit. En of het nu lopend of kruipend was, we kwamen er weer droog overheen. Klaske zal ongetwijfeld wat weggeslikt hebben met het natte pak van vorig jaar nog in het achterhoofd.

We kwamen hierna voor het eerst een stuk land tegen waar we toch echt niet meer om de modderplassen heen konden lopen. Natuurlijk eerst als een stel kippen wat heen en weer kakelend de opties bekijken. Nou die waren er niet dus dan de plassen maar in. Het stadium “schoenen nat” was gepasseerd. Nu zou alles makkelijker worden.

En dat was ook zo, totdat we op de Fryslân Boppe Route voor een sloot weer tot stilstand kwamen. Dit keer lag er een bult riet in, maar om het stadium “schoenen nat” nu al uit te breiden naar ” broek nat”, dat was nog iets te vroeg. Dus deze sloot werd met de nodige voorzichtigheid genomen. Bij de post moesten de verschillen in de tekeningen worden gevonden en, wetenschappelijk als we zijn, vonden we er tien. Volgens de postmensen moesten we de details wat groter nemen en toen bleven er maar een paar verschillen over. We staken met het vlot over en toen ik als laatste elegant op de “steiger” sprong en vond dat ik de boel aardig onder controle had, zag ik vier paar zwaar geschokte gezichten alsof ik in net in het water was gesprongen (tsja gezien de geschiedenis had dat ook gekund). Na zoveel kilometers toch blijkbaar minder elegant dan ik dacht.

De volgende route begon met een plank drijvend op tonnen en de “Appeltjes van Oranje” waren daarna snel gevonden. Maar toen……toen kwam de Verrassende Kruispunt Route. Met de opmerking van “oevers zijn geen paden” nog in het achterhoofd, kwamen we met de plaatjes niet uit. Dus opnieuw….en nog eens opnieuw. Totdat het muntje viel dat er helemaal geen paden in de tekst werd genoemd. Dus toen kwamen we een stukje verder totdat het weer niet klopte. En iedere keer liepen andere ploegen heel doelbewust een ander pad in dan wij liepen. Nu hadden we die smalle gele plaatjes wel gezien, maar totaal niet geassocieerd met kentekenplaten. Die hebben namelijk nummers. Na enige inspectie waren de schroeven op die plaatjes toch echt nieuw, dus misschien hoorden ze toch wel bij de Wampex.

Omdat we inmiddels alle andere opties al hadden gedaan, liepen we toen ook maar heel doelbewust het pad in met de gele plaatje. Neemt niet weg dat we wel de eerste beste groep even aanklampten om nader te informeren over die gele plaatjes. We kwamen uiteindelijk uit bij een weg.

Na het intekenen van de coördinaten op weg naar het wandelpad en de verwachte letter, stond er inderdaad. Hierna richting viaduct en daar lag een vlot te wachten. Hier werd het stadium “broek nat” behaald. We namen het vlot van ballen en banden naar de overkant en name het touw naar boven voor de Hartjes Route. Hierna volgde de Eu Route en kwamen we weer uit bij een post. Deze keer moest er een erg brede sloot overgestoken worden via matrassen op drijvers. Die bleek kruipend vrij droog te kunnen worden genomen.

Maar toen stond er een nieuwe route aan de andere kant. Eerst schuin richting fietspad en dan om een zandafgraving heen. Na een paar minuten riep Froukje dat het toch wel erg nat werd. Inderdaad, dat kon ik inmiddels tot mijn knieeen in het water bevestigen. Op één of andere manier was riet overgegaan op sloot.

Het stadium “dwars door de sloot” viel wel erg vroeg dit jaar. Dus schoenen uit, leeg gieten, sokken uitknijpen en door. Soppend langs het bord “levensgevaarlijk zwemwater” (tsja had ook nog gekund) en naar de volgende post. Hier moest via Manneke Pis een letter worden opgespoten.

Na een Korte Kompas Route naar een bord, begon de PC route die eindigde bij een post die op exact halverwege de Wapex stond. Hier moest de nieuwe route uit een zuiger worden getouw-trokken. Nou vier vrouwen en touwtrekken……dat ging voor geen centimeter totdat Geertje de voet op de zuiger zette. Volgens de postbezetting erg origineel. De Spaarzame Zaklamp Route was binnen.

Deze ging naadloos over in een Reflector Route waarbij we ons nu al vóór namen om de volgende keer een megazaklamp mee te nemen. Kijk 13.5 uur behaal je niet zomaar, dat lukt alleen maar als je om elke reflector of plaatje een rondje doet. En dat lukte aardig.

Bij een bankje startte de Kleintje Geel Zwart Route, waarvan ik alleen nog Cruijff weet. Dat was de letter K14, die in het hoofd geprent moest worden want je gaat natuurlijk niet uitgebreid stil staan om een letter op te schrijven. Heel slim, maar volstrekt overbodig want bijna alle groepen hadden ons al ingehaald.

Deze route ging over op de Maanstanden Route, waar Froukje en ik ons Star Trekking kunstje uithaalden om precies de meters te lopen die nodig waren. Door de modder en slippartijen werd het Star Trekdeuntje voorzien van een originele zuig, slurp en steun symfonie, en de route ging vlot voorbij.

Hierna volgde de Geknipte Flippo Route waar Lia ons redde door toch maar eens de aantekeningen erbij te pakken. Deze eindigde op een vijfsprong.

De Romeinse Kompas Route ging dwars over een maisveld en op de rand kwamen we er achter dat er iets mis was. Waar was het metalen plaatje? Dus terug en eens kijken waarom iedereen halverwege afboog. Zaten we toch weer op de juiste route.

Toen volgden de witte schroefjes, de Kleine Oleaat Route en de Kleine Kentekenroute. Alles liep redelijk gesmeerd totdat we gingen kloklezen. De Klokroute was de meest wonderlijke route van de Wampex. Kijk, we wisten dat er twee routes waren en dat we dus op andere paden ook groepen konden zien. Maar op alle paden? Waar je ook keek, overal kwamen groepen vandaan, en allemaal op zoek. We begonnen redelijk optimistisch maar eindigden bij een fout Wampie. Dus terug en wat anders proberen. En nog eens terug….en nog eens terug…..en (zucht) nog eens terug…… totdat Geertje verklaarde dat er iets raars was met klok 6. Dat triggerde mij voor de oplossing en we kwamen zowaar weer een paar klokken verder, totdat er aangesloten moest worden op de Grote Strip Route. Op zich was alles wel duidelijk, maar die 130 m tot een splitsing was iedere keer 110 m en de Strip Route klopte steeds niet. Na drie keer opnieuw werd er een nieuwe hypothese ontwikkeld die uiteindelijk werkte. In plaats van rechts moesten we links en voor we het wisten stonden we voor de Choco Route.

Tsja, heel leuk een kompaskoers van ca. 247 maar waar zoek je naar? Uiteindelijk zagen we de post en even later de doppen en toe konden we eindelijk na 12 uur lopen zitten en natuurlijk naar de Dixie. Eerder op de dag had ik een rare poll gezien van “de dixie bij de choco” en dacht toen nog aan een koekje of een muziekje of zo. Eigenlijk wel een beetje behelpen zo’n Dixie na al die grote andere toiletten…..

Na de chocolademelk, de Verharde Route op weg onder de fietstunnel door naar de Rood Witte Lintjes Route en toen de Gespiegelde Route. Die kwam uit bij de Disney Route en een sloot. Al hangend aan takken kwamen we aan de overkant. We stonken niet in de biggetjes en kwamen uit bij de twee balken over het water. De groep voor ons leverde genoeg informatie over hoe deze hindernis moest worden genomen. De rechter balk was het best maar het stadium “broek nat” was allang gepasseerd dus we keken wat minder achterdochtig naar de sloot en bovendien hielp de stok van de vorige groep fantastisch. Die gaat volgende keer mee! Dat was gelijk een bevestiging dat de Wampex deelnemers toch wel heel behulpzaam zijn onderling.

Natuurlijk werd zoiets gevolgd door een post met iets moeilijks…twee touwen over het water. Nou waren we gewend aan dikke, maar helaas, deze waren van die dunne die nou niet echt vertrouwen in boezemen. Nou het ging goed totdat nummer drie op stapte, toen wiebelde de boel wel erg en de spierpijn achteraf was linea recta naar dit punt terug te voeren. Toch droog de overkant bereikt.

Toen achter de koeien aan en daarna de Grote Oleaat, wat vrij vertaald betekende “2 km recht door” langs een watertje.

Na de Kleine Reflector Route, volgde de Rare Raderen Route. Beiden gingen vlot voorbij en de video route was vrij verrassend omdat Theunis ineens op de route stond. Ik had alles opgeschreven, van omgevallen container tot betonpaden, maar een Theunis zat daar niet bij. Anyway, hij was daar al een tijdje en was al regelmatig achterdochtig bekeken….”bent u van de leiding?” Toen hij al kakelend een groepje aan hoorde komen wist ie dat wij in aantocht waren…..”jongens let op de letters…..doe jij rechts…..let op stronk …..shit ….ik kan nog wel 5 uur doorlopen ….het is wel rechtdoor allemaal …….hoe laat is het ….hoe lang lopen we eigenlijk al ….mijn zaklamp wordt minder….Klaske aansteker! ….oeps ……links loopt het beter …… takken ……shit …..rechts loopt het beter …..plons, shit …..tot waar moeten we eigenlijk…..fietspad …..slip, shit …..” Nou ja geen wonder dat het allemaal hoorbaar was. Er is nou niet bepaald veel ander geluid om 6:15u.

Na de Laatste Loodjes Route was het aanschuiven aan de erwtensoep. Na 13,5uur genieten van de Wampex konden we eindelijk om 6:40u zitten. Het waren 13,5 topuren geweest!

Fokelien, Bosboefje

20-11-08

Reacties zijn gesloten.