De voortekenen waren de SSN club op zijn zachtst gezegd ongunstig gezind. Regen, regen en nog eens regen. Waar al dat water vandaan kwam! De aarde warmt niet op, maar koelt af!!!
Er werd gestart om 18.40 uur (groepje 2)en 18.50 uur (GROEP 1) door de beide SSN ploegen, maar eerst de voorbereidingen minutieus treffen dames en heren. De borden werden ter voor- en achterkant volledig overgepend op een kladblaadje. Een drukte van belang om die borden, maar daar had de SSN maling aan. Met ware doodsverachting stortten zij zich tussen de pennende menigte. De onaangename competitieve sfeer werd nog versterkt door het voordringen van de meest brutale pen”vrienden”. Breeduit zittend werd de videoroute bekeken evenals de pc route. Alles op papier? Dan alles overschrijven op kunststof (plastic) calligrafeerschrijfblaadjes met een “permanent writer”, voorwaar een zegen voor de mensheid, want regen en wind kunnen ons dan niet deren tijdens voorlezen van overgepende opdrachten. Voor deze tip zal de SSN overigens geen courtage in rekening brengen.
18.40 uur: groepje 2 werd ter start geroepen meewarig nagestaard door GROEP 1.
18.50 uur: GROEP 1 vertrekt luid brallend en kwinkslagend ten strijde. De eerste letter gelijk in the pocket en in één lange sprint naar de staanplaats op de camping. Nog nahijgend door het bosje gerend. Toen kwam het! Soppend en plassend door het waterovergoten maïsveld. De eerste hartverscheurende kreten rolden over het verlaten landschap. Volg de reflectoren! Een ware marteling voor hoofd, schouder, knie en teen.
Oversteek van een woest stromende wildwaterrivier mbv banden en naaldbomen. Hier liepen wij zonder te groeten groepje 2 tegen het lijf. Erop en erover is dan het motto.
Fluitend en zingend (tegelijk??) staken we de asfaltweg over om daarna tot de knieën in de prut weg te zakken. De regenboogroute of iets van gelijke strekking. Een drama! Hoe het onbegaanbare maïsveld overgestoken? De ene uithoek werd na een half uur ploeteren bereikt. Wim werd al aardig chagrijnig. Zoek de speld in de hooiberg. Robert: “Ik heb hem al”. Langs de slootwal op hoop van zegen naar de andere uithoek. Robert: “Ik heb hem al”. En waar was de speld ingedrukt? In een boom op de uiterste hoek van het terrein. De sadistische organisatie had gemeend om deze boom achter een 2 armlengten brede sloot te moeten prikken. Over deze sloot lagen 2 pinkdunne twijgen ter oversteek. Paul de waaghals schoof geholpen door de helpende hand van Wim naar gene zijde. Ja hoor, door het bos naar de volgende opdracht, dus allen schuifel, schuifel over de hangbrug die al vervaarlijk begon te kraken.
De unieke doppenroute heeft haast een handgemeen veroorzaakt binnen de 2 SSN groepen; de Hoekse en Kabeljauwse twisten zal ik maar zeggen.
Stroomafwaarts, begeleid door rode en groenen betonning, de lantaarnpaal zoeken. Weer zo’n speld in een hooiberg. Een kniediepe wandeling door potdorie alweer een onbegaanbaar maïsveld moest worden doorstaan. En niet met de keurig in het gelid staande gemaaide maïsstronken meelopen, nee hoor, dwars er overheen. De chagrijnigheid van Wim nam groteske vormen aan. Hijgend en scheldend baande het anders zo goed gemutste mannetje zich een weg. De ervaring heeft geleerd dat het zinnige kereltje gaandeweg chagrijniger wordt, zodat voor een uitbarsting werd gevreesd. Hosanna, post E. Wim gaf de pijp aan Maarten en besloot achter te blijven.
En daar stond ik dan bij de aanhanger met huif waar 2 mannen van de organisatie elkaar in geheimtaal toespraken, tenminste dat dacht ik. Af en toe keken ze mij ook aan en sloegen onduidelijke taal uit. Na anderhalf uur wachten probeerde ik of ik misschien ook opgehaald kon worden en richtte mij tot de beide mannen. Verdwaasd keken ze mij aan en vertelden mij in duidelijk Nederlands dat ze dat anderhalf uur geleden ook al aan mij hadden gevraagd. Miscommunicatie! Het waren Friezen van Friese komaf en elk vogeltje zingt zoals het gebekt is. Ik zei nog, olijk als ik weer was, dat ik ze wel verstond, maar niet begreep. Onduidelijke taal in de telefoon en of ik mij maar het bospad wou begeven teneinde de bestelde taxi te bestijgen. Eindelijk rust. Ik heb mij in slaap laten wiegen in de comfortabele kussens. Naar de kantine. Snert, patat, sinas, etc. in de hongerige maag.
Om 06.00 uur kwamen mijn helden moegestreden, doch opmerkelijk monter de kantine in.
