2006 – BeWin-ers

De voorbereiding was zoals altijd weer onberispelijk. We hebben iemand police academy 1 laten downloaden en uit z’n hoofd laten leren en onder het genot van een biertje werd eens hevig gefilosofeerd over het begrip blauwe knoop. Wegens redelijke klasseringen de afgelopen jaren (top 20) vertrokken we dit jaar pas om 21.20 vanuit de zeilschool. Aangezien we de laatste jaren altijd vele uren eerder startten voelde dit toch wat vreemd. Toen we, wegens ziekte met z’n 4-en, rond 20.00 bij de startlocatie arriveerden bleek het er naar ons idee eigenlijk best rustig te zijn en de voorbereidingen verliepen dan ook vlotjes. We hadden zowaar uitgebreid de tijd voor een lekker bakkie koffie. Het lijkt er op dat we na al die jaren wat beginnen te wennen aan de drukte vooraf…

Om klokslag 21.20 vertrokken we via de achteruitgang. Na een (te) vluchtige blik om de hoek van de deur liepen we (te) snel door naar post 1. Achteraf bleken we daar dus al een letter gemist te hebben. Zo zie je maar, zelfs met jaren ervaring kan het je overkomen. Als een speer liep een delegatie, gewapend met het spiegeltje, de steiger af om daar de volgende route te vinden. De rest had inmiddels de routeboekjes in ontvangst genomen waarna we de eerste groepen passeerden op weg naar de gezellige waxinelichtjes. Na wat bruggetjes kwamen we de windrichtingenroute tegen. Deze leuke route ging, tot onze eigen verbazing, erg goed. De reden hiervoor zou kunnen zijn dat we de koersen niet heel precies hebben uitgerekend maar alleen globaal hebben bepaald. Waarschijnlijker is een flinke dosis geluk… Bij de oversteek in route 9 bleken we veel te ver naar rechts afgedwaald te zijn. Omdat we vermoedden dat de rode reflectoren vrij goed zichtbaar zouden zijn liepen we verder langs de bosrand tot we inderdaad de reflectoren tegen kwamen. Weer een paar groepen ingehaald. We hebben eigenlijk geen moment stilgestaan tot de aanvang van de klokkenroute. Ondanks zorgvuldige voorbereiding van een groepslid werd het eerste tijdstip van deze route per ongeluk overgeslagen. Gelukkig kwamen we hier snel achter. Het geniepigheidje waarbij we hetzelfde pad weer terug moesten lopen leverde geen problemen op. Ook hier werden vele groepen ingehaald die blijkbaar nog meer moeite hadden met de route dan wij. Onze experts op het gebied van Romeinse cijfers hielpen ons in sneltreinvaart door de Rinmesoe krmasouptoe. De pompeblèden waren ons Groningers, wonder boven wonder, goedgezind en ook de blauwe knooproute verliep na enig nadenken prima. De oude vertrouwde coördinaatroute was goed te doen waarna we zonder problemen doorliepen naar het militaire oefendorp. Hier volgde een leuke serie routes. De riolering was net als twee jaar geleden weer een prachtige ervaring. Via de plaatjes met police academy cadetten en een verkeersbord op een wel heel vreemde plek liepen we snel door naar de ijzeren brug. Even was er twijfel bij een brug die we eerder tegenkwamen maar onze memorie-man liep resoluut door…met succes. Het bedwingen van de vlakte ging perfect. Na 1 km liepen we zo tegen het kentekenplaatje aan. De spinnenwebroute, het oleaatje en de striproute waren voor ons, na al die jaren, gesneden koek. De maanstandenroute leidde ons naar de oversteek richting chocopost. Dankzij goed schieten kwamen we hier al snel aan. We gunden onszelf na al een paar uur onafgebroken te hebben gelopen 5 minuutjes pauze. Tijdens het opdrinken van ons kopje warme choco werd de pc-route opgezocht en werden de batterijen even vervangen. De pc-route leek ons op het eerste gezicht een beetje vreemd geformuleerd. Toen we erachter kwamen dat de aanwijzingen in omgekeerde volgorde moesten worden toegepast werd alles opeens helemaal duidelijk. De hartjes brachten ons bij een post die op het moment dat wij daar aankwamen buiten gebruik was. Niet getreurd, we lopen snel om. De volgende routes tot aan de post op het strand laten we heel snel achter ons. Het vrolijke liedje bij de post viel bij ons goed in de smaak. In het volgende deel van de route nam onze snelheid een beetje af. Dit kwam met name door de moeilijk zichtbare zwart-gele linten en witte schroefjes. Altijd leuk om dit soort zoek-routes tegen te komen. Onze videoroute-mannen waren nog goed bij de les. Ze hielpen ons feilloos richting de laatste loodjesroute. 5 minuten later stonden we weer in de zeilschool en de letterkaart en noodenvelop werden snel ingeleverd door onze man van de papieren. Pas toen we aan de snert zaten drong tot ons door hoe goed het eigenlijk gegaan was. Van onnodig tijdsverlies was eigenlijk op geen enkel moment in de route sprake. Onze eindtijd (6.15) werd voor de grap nog even vergeleken met die van de concurrentie de BeHa-ers (7.21). Dit onderstreepte nogmaals onze tevredenheid over de looptijd. We hadden natuurlijk nog geen idee hoeveel letters er gemist waren maar we hoopten toch stilletjes op die zo fel begeerde top-10 notering. Een paar dagen later bleek onze prestatie zelfs goed genoeg voor de overwinning! Onvoorstelbaar maar waar. We hebben dit nooit durven dromen en zijn dan ook enorm trots op onszelf.

Voorzover ik het kan overzien staan ook de nummers 2 en 3 (Bijeengeraapt zootje en Traphekje) voor het eerst in de top 3. Ook deze ploegen van harte gefeliciteerd. Uiteraard verdienen de BeHa-ers onze felicitaties omdat ze het, als een van de weinigen, gepresteerd hebben om geen enkele letter te missen. Erg netjes. Tot slot nog een compliment voor de ploegen die meer dan 10 uur hebben gelopen. De wampex volbrengen in 6 à 7 uur is knap maar om het na 10 uur lopen nog op te kunnen brengen de wampex op eigen kracht te volbrengen is een fantastische prestatie.

We willen de organisatie bedanken voor deze prachtige, onvergetelijke wampex en we beloven volgend jaar ons uiterste best te zullen doen voor prolongatie van onze titel. Tot volgend jaar!

De BeWin-ers: Erik, Evert, Derk en Vincent (afwezig: Klaas en Richard)

Reacties zijn gesloten.