Een echte Wampex !! Van deze Wampex zullen we de modder en het water zeker niet vergeten. Van de anders zo fraaie natuur hebben we eigenlijk niets meegekregen. Het was lastig genoeg op de been te blijven en op sommige plaatsen vaste grond onder de voeten te krijgen. We zijn een paar keer behoorlijk de mist (=zomp) ingegaan, maar zijn gelukkig voltallig gebleven.
Extra spanning zorgde de aanwezigheid in onze kielzog van collega gas-teams. Af en toe kwamen we ze tegen. Maar dat bleek naderhand helemaal geen nadeel voor ons te zijn. We begrijpen nu ook waar de containerzakken voor nodig waren: om de bekleding van de auto te beschermen tijdens de thuisreis. Een bezoekje aan het Fochteloerveen gebied zal in de toekomst tot met iets andere ogen worden bekeken.
Een goed begin is het halve werk: we zijn er nu al van overtuigd dat WAMPEX 26 opnieuw een echte WAMPEX wordt! Veel succes ! Volgas is dan natuurlijk weer van de partij !
Nog enkele “probleempjes” van onderweg. We konden de Grote Eik niet vinden. Blijkbaar zijn we iets te noordelijk gelopen en verzopen zo ongeveer.
<Ten noorden van de ‘eik’ was het inderdaad errug nat. Dit gebied was ook niet zonder gevaar, daarom hingen er zelfs ten noorden van de bewuste boom al hartjes. Dat jullie zelfs die gemist hebben…. red.>
Sommigen van ons zijn bij de zoektocht tot op de knieen door het water en modder gegaan. Ook kreeg een teamlid een geweldige opdonder van het schrikdraad temidden van water. Met steun van een waterkering die daar ter plaatse wordt aangelegd, kwamen we gelukkig allemaal weer op begaanbaar terrein. De bewuste eik hebben we dus nooit gezien, maar de post daar ergens in de buurt via een zware omweg wel.
<je hebt het ‘kleine veen’ bedwongen… onvoorstelbaar…..>
De hartjes route hebben we volledig gemist. Het volgende echte struikelblok was letterlijk het vennetje van route 20 (ruimende windroute). Onze voorste twee lopers merkten dat het water op een bepaald moment wel erg hoog kwam en moesten snel terugkeren. Conclusie: dit moest het vennetje wel zijn.
De bolletje-pijltje route, daar moeten we het eigenlijk niet over hebben. We wisten dat we de route omgekeerd moesten lopen en dat deden we ook. Maar we letten niet goed op en vergaten de eerste afslag mee te tellen. De twee reuzen onderweg waren er wel (veel meer zelfs), maar na een lange tocht eindigden we op asfalt en niet op klinkers. Dus het hele stuk terug en uiteindelijk constateerden we onze fout. Het laatste deel van de PC-route in het Fochteloerveen hebben we uiteindelijk na wat heen-en-weer geloop gegokt en zijn richting de bossen van Veenhuizen gelopen via het fietspad (zandpad). Daarna ging het eigenlijk zeer voorspoedig. Route 30 bijvoorbeeld hebben we in 1 keer goed gelopen (mazzeltje ?)
