Route 1: De kleintje fotoroute was een korte route om het gebouw op eenvoudige manier te verlaten. Om de routing in het gebouw een beetje eenvoudig te houden kwamen de groepen aan via de voordeur. De vertrekroute was daarom via de achterdeur. Letter 1 stond hier natuurlijk.
Route 2: De ledjesroute leidde via een perceel weiland en een perceel maïs naar de eerste kleine oversteek in deze WAMPEX. Er zouden nog vele volgen. Op het fietspad begon route 3.
Route 3: Deze korte route leidde via de Krume Leane naar post A. Daar konden de routeboekjes in ontvangst worden genomen. Op alle drie de avonden deed het echtpaar Van der Burg uit Zurich hier dienst in een gezellig onderkomen: een comfortabel ingerichte veewagen.
Route 4: Via de Bûtewei vervolgde de route in de richting van de Sweachster Wei en via het fietspad enige honderden meters in de richting van Beetsterzwaag. De route was opzettelijk eenvoudig gehouden om vooral het opletten bij oversteken te bevorderen. De route eindigde bij memorie 2: een grendel van het hek van de fam. Abma.
Route 5: Via diverse weilanden konden gekleurde schroeven worden gevolgd. De route vervolgde in overwegend westelijke richting tot memorie 3. Halverwege deze route was een vrijgrote oversteek ingebouwd. In het einde van de route nog een kleintje. Letter 3 zat in deze route.
Route 6: Pompebleden volgen tot een post. Via diverse weilanden kon post B worden bereikt. Letter 4 hing ergens in het voorlaatste perceel aan een paal. Bij post B diende de Nieuwe Vaart te worden overgestoken met pyramide vormige vlotten. Ondanks hun stabiele ligging heeft deze opstelling diverse drenkelingen opgeleverd.
Route 7: De Nijntje puzzel. Niet heel lastig, maar wie toch meer dan 5 (x61 = 305) verschillen vond, had wat een vreemde kompasstand. Wie niet nauwkeurig de graden volgens het kompas volgde na post B het weggetje rechtsaf in plaats van schuin de kade over te steken richting het bos.
Route 8: Hier was een klein geintje uitgehaald dat aan de letterkaarten gezien niet veel slachtoffers heeft gemaakt. Natuurlijk begon de ‘Appeltjesroute’ met appelmoesdeksels terwijl de ‘appeltjes van oranje’ moesten worden gevolgd. Het dwaalspoortje was maar kort en velen hebben alsnog de juiste letter (5) gehaald. Deze route eindigde bij memorie 4.
Route 9: Aan het begin van deze route was het op diverse momenten behoorlijk druk. Wie eenmaal het foefje doorhad (beginnen met nr 1) kon de route zonder veel moeilijkheden vervolgen. Door een leuk toeval waren alle kruisinkjes uniek te tekenen en daarom kon deze ‘bepaal zelf de volgorde’ variant worden toegepast.
Route 10: De grote (en lange) kentekenplaatroute. Ruim 2 kilometer in overwegend noordelijke / westelijke richting, door de landerijen en een plukje maïs. Letter 7 hing ergens onderweg. De route begon al in het bosje na de kruispuntenroute en leidde aan het einde even langs de weg (om een moerassig stukje bos heen) en uiteindelijk weer door een stukje bos naar een slagboom met een “W”.
Route 11: De coördinaatroute is uiteindelijk door iedereen goed volbracht alleen heeft niet iedereen de letter (8) gevonden op de ‘via’ coördinaat. De route eindigde bij post C. Bij post C moest de Nieuwe Vaart opnieuw worden overgestoken. Deze keer op een massa zwembanden die met netten bij elkaar waren gebonden. Ondanks de verwachte stabiliteit zijn ook hier enkele drenkelingen geweest. Route 12 was ‘hogerop’ bevestigd: tegen het dak van het viaduct van de A7.
Route 12: Hartjes volgen door de weilanden. Alweer weilanden, want het gebied tussen Lippenhuizen/Terwispel/Nij Beets kenmerkt zich door zijn weidsheid. Zelfs nog geen boomwalletjes te bekennen. De route eindigde bij twee hartjes die naar elkaar toewezen in de buurt van de Janssen Stichting te Nij Beets.
Route 13: De Europese route vervolgde wederom door diverse weilanden en een maïsperceel naar post D nabij de zandwinput van Van der Wiel te Nij Beets. Vanaf post D kon men de groepen zo’n beetje zien vertrekken vanaf post C. Als de lichtjes verschenen vanonder het viaduct, zou het nog ongeveer een half uur duren voor de groepen zich zouden melde bij post D. Letter 10 zat op de Europese Route. Bij post D werd een brede sloot over gestoken met een brug van bedspiralen die dreef op surfplanken.
Route 14: Het was lastig omschrijven hoe men van D naar E kwam zonder iets op te hangen. En omdat we ongeveer compleet door onze ‘volgroutes’ heen waren kwamen we op het idee om er een oleaat van te maken die men moest onthouden: Memoleaat dus. Uiteindelijk volgde met het traject van een voormalig fietspad naar post E.
Route 15: Bij post E was een opstelling gemaakt waarbij water van afstand in een emmer gespoten moest worden om daarmee een letter (11) te verdienen. Nagenoeg alle groepen hebben de ‘C’ opgeschreven en dat was de juiste letter. Bij post E werd ook route 15 verstrekt omdat we in een eerder stadium niet precies wisten waar de post zou zitten. Om die reden werd ook route 14 pas verstrekt bij post D. Route 15 was niks anders dan via een perceel bouwland memorie 1 op te zoeken. “EIGEN WEG”.
Route 16: Deze route werd via de PC verstrekt. In de PC presentatie stond “De PC route heeft dit jaar nr ??”. Wie de tekst goed las, kon direct zien dat dit de omgedraaide route betrof. Dát, in combinatie met de tekst op het startbord dat route 16 was omgedraaid, moest volgens de routemakers voldoende informatie zijn. Omdat iedereen uiteindelijk post F heeft gevonden, gaan we er vanuit dat het inderdaad voldoende was. Ten slotte mag het ook ergens lastig zijn.
Route 17: Bij post F was een touwtrek opdracht geplaatst. Bij deze ongelijke strijd (4man tegen een sterke dampaal) kon route 17 te voorschijn worden ‘getrokken’. De route volgde door het bos via een uitgezet spoor van zogenaamde ‘vislampjes’. De zacht gloeiende lichtjes zorgden voor een leuk effect langs deze route. Om de route te lopen was een zaklamp onontbeerlijk, om de route te vinden was een zaklamp gauw teveel van het goede. De route eindigde op een fietspad.
Route 18: Door dit fietspad recht over te steken kon het begin van de grote reflectorroute worden gevonden. Een spoor van rode en witte reflectoren (met letter 13) eindigde bij memorie 7. Een bankje nabij de fietstunnel onder de A7 door.
Route 19: Direct na de tunnel begon de geel zwarte lintjes route. Omdat deze op de eerste avond onklaar is geraakt door het weghalen van de laatste 4 lintjes hoopte het gigantisch op. De organisatie werd via de taxibuschauffeur op de hoogte gebracht van het mankement en toen was het natuurlijk nog even zoeken. Verbazingwekkend dat enige groepen toch de “Z” (die het einde van de route markeerde) hadden gevonden. Nadat de route was hersteld, werd door velen de toch vlot hervat. De route is later vele malen vaker gecontroleerd. Voor elke volgende WAMPEX moest de boel weer hersteld worden maar tijdens de WAMPEX zijn geen mankementen meer ontstaan. Letter 14 zat in het begin van deze route vlak voor een sloot die bij het uitzetten nog droog stond. Bij de tweede en derde editie was dit niet meer het geval…
Route 20: Na alle volgroutes die er zo’n beetje te bedenken waren werd het eindelijk tijd voor wat gepuzzel in de bosjes van de Cornelia Stichting ten noorden van Beetsterzwaag. Het begon met de Maantjesroute. Lastig waren de laatste twee maantjes omdat men daar van de paden afweek en als er dan niet zorgvuldig afstanden werden uitgepast, was het wel even zoeken naar het vervolg.
Route 21: De Flipporoute was dit jaar omgekeerd. Een kleine extra hindernis maar voor de doorgewinterde WAMPEX-ers geen probleem. Fijn is altijd als de laatste aanwijzing ‘rechtdoor’ tot ‘iets’ is.. Na de laatste ‘afslag’ wordt er gekeken naar de volgende instructie. ‘Rechtdoor tot op een vijfsprong’. De tocht wordt vervolgd en op de eerste de beste kruising (wat overigens een discutabele vijfsprong kon zijn) wordt dan het vervolg van de route gezocht (na 90m). Maarr.. Op die eerste vijfsprong is de instructie ‘rechtdoor’ natuurlijk nog van toepassing, anders zou er een Flippo teveel staan. Immers, de voorlaatste flippo ‘linksaf’ had dan evenzo goed ‘linksaf tot op een vijfsprong’ kunnen zijn. Bij de ‘eerste’ vijfsprong dus ‘rechtdoor’ toepassen en dan ‘tot op een vijfsprong’. Er waren namelijk (toevalligerwijs) 2 vijfsprongen. En dan volgde na 90m een bouwlandje en niet een weilandje zoals na de eerste vijfsprong.
Route 22: Wie de flippo route goed volbracht kon het maïsperceel schuin oversteken. In het smalle gedeelte van het perceel zat het aluminiumplaatje aan de rechterkant, vlak bij het bospad. Letter 16 zat bij het aluminiumplaatje. Verschillende groepen hebben aangegeven het plaatje nooit te hebben gezien. Hierover kunnen we kort zijn: aan het plaatje heeft het niet gelegen. Het is nooit weggehaald, behalve dan door mijzelf op 29 november ’s ochtends rond 6uur. De romeinse kompasroute was verder niet bijzonder ingewikkeld, behalve misschien het omrekenen van de getallen. Deze route eindigde bij memorie 8.
Route 23: Na de oversteek over de Gealeane (hebt u dat een Hollander wel eens horen uitsrpeken?) begon de witte schroevenroute. Deze route was hier en daar blijkbaar lastig (hoe is het mogelijk) waardoor groepen bij het verkeerde bordje ‘OPENGESTELD” uitkwamen. Reeds op de eerste avond is het verkeerde bord voorzien van een fout-wampie.
Route 24: De oleaatroute begon bij “opengesteld”. Deze eenvoudige route heeft niet veel moeilijkheden opgeleverd, behalve dan voor groepen die bij een verkeerd bordje begonnen. Ter verduidelijking van het laatste deel (met een onduidelijke rechtsaf) was nog een Wampie geplaatst.
Route 25: Aan het einde van de oleaatroute begon de kleintje kentekenplaatroute. Letter 18 zat in deze route. De route liep redelijk dicht achter de huizen langs van de Bommegaarde in Beetsterzwaag. De route eindigde bij een “Z”. Route 26 was de veelbesproken klokkenroute dit jaar. Naast een foutje van onze kant hebben veel groepen op diverse plaatsen steekjes laten vallen. De eerste aanwijzing 3:33uur was haaks linksaf. De tweede aanwijzing was 17:08 (rechtsaf) en dan volgde snel 6:58uur, wat door velen werd geïnterpreteerd als rechtdoor, maar het was schuin linksaf (de grote wijzer staat nog vóór de 12 en de kleine al bijna op de 7). Dan na 110m schuin rechtsaf. De gespiegelde klok kon door de zaklamp achter het papier te houden eenvoudig worden omgezet. Bij breed zandpad 21:03, haaks linksaf en dan na 90m ..9:40u (van een 24uurs klok) schuin terug (rechtsaf). Dan bij kruising 15:49uur (rechtdoor) en dan na (minder dan 130m) schuin rechtsaf tot voor een splitsing. Het foutje van de 130 meter was ontstaan toen na het uitzetten de 7e kruising werd tussengevoegd. Die 130m was vanaf de 6e kruising gemeten. Het heeft even geduurd voor we er achter waren, maar al op de eerste avond is de bewuste ‘rechtsaf’ van wampies en foutwampies voorzien om zo de strijd voor iedereen zo gelijk mogelijk te houden. Geen wampex is perfect, alleen hier was de schade voor velen aanzienlijk. We hebben het lang niet voor mogelijk gehouden, maar de feiten spraken voor zich: fout = fout. Hulde aan de mensen die toch door het proberen en wegstrepen van mogelijkheden de eerste uren op eigen kracht de tocht hebben weten te volbrengen en de chocopost hebben gevonden. Dat is een zeer bijzondere prestatie.
Route 27: Na de gevreesde klokkenroute kwam (zonder vast markering) de striproute. Deze aansluiting leek lastig, maar dat had te maken met het niet goed uitvoeren van de klokkenroute. Het is lang onrustig geweest op deze twee routes. Letter 20 hing op de striproute. Wie uiteindelijk op het juiste spoor zat kon eigenlijk niet meer fout lopen en vond de splitsing waar de chocoroute begon.
Route 28: Niemand wist wat de chocoroute inhield omdat het domweg niet in het boekje was opgenomen. Niet iedereen had door dat het gewone Chocomel doppenwaren, die gevolgd moesten worden. Wel heeft nagenoeg iedereen op eigen kracht de chocopost weten te vinden. Geluk bij een ongeluk voor deze groepen was het feit dat de directie van Delta Energy (kort weg ‘de kachel’) ons gebruik liet maken van de aanwezigen verlichting in de grote loods. Hierdoor was de chocopost al van veraf zichtbaar. Letter 21 hing op de chocoroute. De chocopost was dit jaar post G.
Route 29: De verharde route was lang, langer dan sommigen hadden verwacht. En waar iedereen bij een WAMPEX overal de bossen betreedt (na zonsondergang! foei foei) lopen de mensen terug bij het zien van een bordje ‘rustgebied’ of ‘eigen weg’. Als u niet zeker bent of u op de juiste route zit, dan kunnen we ons voorstellen dat u wel eens twijfelt. Maar als de routebeschrijving klopt, en daarbij een pad inloopt van een rustgebied, dan hebben wij daarvoor natuurlijk toestemming gevraagd.
Route 30: De rood witte lintjesroute was uitgezet in een vrij nat bosje van de Cornelia Stichting. Letter 24 was ergens onderweg bevestigd. Het einde van deze route werd gemarkeerd door een rode en witte reflector. Dat leek ons toepasselijk voor een ‘kleintje rood witte route’. Na deze route moest een behoorlijke waterlossing worden overgestoken. De hiervoor gereserveerde ‘brug’ was maar amper lang genoeg bij de 2e en 3e editie.
Route 31 volgde over een maïsland, althans, dat was het nog tot en met de proefloop. Door een misverstand bleek het perceel eind september te zijn ingezaaid. Hier kwamen we pas vlak voor de 3e editie achter. Deze route is ‘gerepareerd’ met een noodroute waarbij het perceel langs de kanten moest worden betreden. De route eindigde bij een “W”. Op de laatste editie eindigde de route bij de tweede “W” omdat er eentje was tussen geplaatst. Letter 26 hing bij de laatste “W”. Het vervolg van de route kon worden gezocht met behulp van het kompas.
Route 32 was de Disneyroute. Hiervan hebben we een hoop werk gehad. Op de dinsdagavond voor de tweede editie kwamen we erachter dat de route nagenoeg geheel was weggehaald. Deze route moest dus op vrijdag 14 november overdag nog worden hersteld omdat er nieuwe bordjes moesten worden gezaagd (Johan bedankt) en nieuwe Disneyplaatjes moesten worden geprint en gelamineerd. Dankzij de inzet van velen is het alle vrijdagen weer gelukt de route aanwijzingen op tijd weer in het terrein te krijgen. Ook voor de laatste editie was de route deels gesloopt, zodat deze uiteindelijk dus 3x is uitgezet. Aan andere routes mankeerde nagenoeg niks, behalve aan de geel-zwarte lintjes. Ook deze is een bron van zorg gebleven gedurende deze WAMPEX.. Letter 26 hing overigens op de Disneyroute. Er waren twee varianten. De juiste route ging enigszins geknipt linksom door het bosje, de onjuiste versie (Dexter, Johnny Bravo, Bugs Bunny , Garfield en vele anderen behoren niet tot de Disney familie) ging in een nagenoeg rechte lijn enigszins rechtsom. Op beide trajecten hing een letter…
Route 33 was een kleintje doorsteek en betrof enkele instructies tot post H. Bij post H moest het Koningsdiep worden bedwongen met een touwbrug. De enige drenkeling die hier te water ging betrof iemand die van plan was om te lopen en niet zag dat het ‘pad’ eindigde in een gemetseld landhoofd en pardoes te water stapte.
Route 34 begon na de oversteek en volgde een koepad en enige percelen weiland. Met name bij de tweede editie was het pad nagenoeg onbegaanbaar geworden. Veel deelnemers hebben dan ook ‘naast het pad’ gelopen, door het weiland. Op deze manier kon de route ook goed worden vervolgd en de eigenaar van het perceel vond het niet erg gelukkig.
Route 35 begon op het fietspad in tegengestelde richting dan je zou verwachten op de terugreis. Toch kon het niet anders dan op deze manier. Niet iedereen wilde meewerken aan de WAMPEX en daarom moest er wel eens geïmproviseerd worden om toch via de terreinen van welwillende mensen de route sluitend te krijgen. Dat dit gelukt is moge duidelijk zijn. De oleaatroute liep grotendeels via de percelen van de Fam. van der Let aan de Sweachster Wei. Van de locatie van de gaswinning tot op de Heidereed. Om verder geen omwonenden te storen was deze route niet moeilijk gemaakt.
Route 36 leidde door een klein bosje naar de weilanden. De eerste twee edities zijn via het weiland naar het fietspad geleid. Door spoorvorming is het traject op de laatste avond verlegd vanuit het bosje naar het fietspad. Omdat deze route moest eindigen bij Memorie 2 én het fietspad rechtsaf gevolgd moest worden, werd een afbeelding (dezelfde foto als op het bord) van memorie 2 opgehangen bij het fietspad. Op deze manier sloot de route ‘volgens het boekje’
Route 37: De rare raderen route is door velen bij de chocopost opgelost. Op de laatste avond gaven de chocodames zelfs redelijk consequent de tip mee om vooral bij lamplicht even te puzzelen over deze route. Er werd druk op losgerekend met kwart slagen, halve slagen, achtste slagen ed. Gelukkig waren er ook veel die meteen doorhadden dat elk wiel evenveel tandjes verdraaide. Alleen rechtsom en linksom moest even worden uitgezocht. Daarnaast was de eindpositie na elke aanwijzing ook weer de uitgangspositie voor de volgende aanwijzing. Normaliter doen we dat niet, dat aanwijzingen van elkaar afhangen, maar gezien het geringe aantal mogelijkheden in de route, leek ons dat hier wel toepasbaar.
Route 38 was de videoroute. Hoe omschrijf je dat je rechtdoor gaat maar dan zo nu en dan over een pad, over een stukje weiland, een bospad, een weilandje, langs overwoekerd pad en tenslotte toch weer via een pad… Een oleaat had gekund, maar daar hadden we er al 2 (eigenlijk 3) van gebruikt. Daarnaast had deze oleaat er wel erg simpel uitgezet. Een goede reden om hier de Videoroute toe te passen dus. Laat maar zien dat ze rechtdoor gaan en op welke manier. Dit jaar heeft NIEMAND het over de videoroute gehad, dus we gaan er vanuit dat deze heel goed te doen was. Omdat misschien de verleiding groot zou zijn het laatste traject via de weg te volbrengen hingen letter 28 én 29 op deze route. Een half uur kon niet worden gewonnen via de weg dus, dat is dan de verdienste van de lopers die ook het laatste traject goed hebben volbracht.
Route 39: Dit jaar net geen 40 routes. De ene keer komt het wel zo uit, de andere keer niet. De laatste loodjesroute leidde langs het fietspad de bebouwde kom van Lippenhuizen in. Via deze weg kon men de ergste blubber nog wat van de schoenen aflopen en dan finishen.
Dank aan iedereen die heeft meegewerkt dit jaar. In de eerste plaats aan dorpshuis De Mande te Lippenhuizen, Marjanne Oost en medewerkers. Speciale dank dit jaar ook naar de nieuwe gezichten waaronder Jan en Eppie Kiers die het parkeren zo keurig hebben begeleid. Daarnaast dank naar Gerrit Terpstra uit Drachten die na 10 jaar deelname is aangesloten bij de organisatie en (bij mijn weten) geen enkele klus- uitzet- of WAMPEXdag heeft overgeslagen. Daarnaast was hij ’s nachts aanwezig in de bouwploeg en hoorde hij bij de ‘gasten van het laatste uur’ op zaterdag 29 november die de gehele route hebben ontdaan van zwerfvuil.Ook dank aan Marjanna Kiers, Johan Boonstra, Roelie Kiers en Menno Terpstra, zij deden respectievelijk mee bij de start, op post E, post G en bij het opruimen van zwerfvuil.
Dank aan alle meewerkende organisaties/personen op de route en anderzijds:
Fam. W. Abma, Autobedrijf Wagenaar, W. Berga, J. Bruinsma, C.R. Delta, K.E. Calis, Camping De Ikeleane, Cornelia Stichting, Delta T. Energy, E.J. Dijkstra, K. Dijkstra, K. Feenstra, Garage Veenstra Bakkeveen, Gemeente Opsterland, Grasdrogerij Oosterwolde – Hemrik eo, B. de Grouw, L. Jager, S. Jansma, S. Kuperus, S.S. van der Let, Mw. van der Let, J. Meter, S.J. van der Meulen, Fam. vd Molen, H.D. Numan, W. Numan, T. Osinga, Rijkswaterstaat, Staatsbosbeheer, Stichting Van Teijens Fundatie, P. Steenwijk, K. Stolwijk – Uiterwaal, Taxibedrijf Moll, G. Tjeerdsma, A. Venema, O. de Vos, Fam. Wagenaar-Dijkstra, Wetterskip Fryslân, E.A. Wever, J. Wijnstra en Wind Groep.
Graag tot volgend jaar.
Hendrik Jan Kiers