2008 – Sjonnies – Stichting Wampex Nederland

Verslag van de Sjonnies, van de 33ste Wampex
Georganiseerd door Stichting Wampex Nederland
Opsterlandse Wampex

28 nov 2008, Lippenhuizen, Beetsterzwaag en omgeving

We, de Sjonnies, deden inmiddels voor de derde achtereenvolgende keer mee. Een voordeel is dat dan een aantal zaken bekend voorkomen en je dus rustiger van start gaat. Toch is het de organisatie wederom gelukt om het hier en daar lastig te maken.

De meeste leden van de Sjonnies hadden zich flink voorbereid op de tocht. Maar liefst 18 oefentochten zijn gehouden waar sommigen allemaal en een enkele niet aan heeft deelgenomen.

Velen van de zeven Sjonnies zijn in legerautfit en daarbij hoort natuurlijk bijpassend vervoer naar Lippenhuizen, de start van deze 33ste Wampex. In een Volvo C303 reden we van Assen naar de start via de weg. We hebben nog overwogen om de tocht per auto te doen, maar de organisatie zou dat vast niet goed vinden. Google maar eens op “Volvo C303” dan snap je waarom dit tot de mogelijkheden had kunnen behoren.

In het dorpshuis ‘De Mande’ worden 2 zalen gebruikt. De starttafel en wat tafels in de ene zaal en de informatieborden en wat tafels in de andere zaal, die overigens dienst doet als theater en gymnastieklokaal. De informatie van de borden lijkt minder dan andere keren en vooral de hoeveelheid informatie omtrent specifieke routes met nummers is karig. De rest zal wel in het boekje staan dat je bij de eerste post krijgt, denken we.

Tien minuten voor de start staan we buiten klaar in ‘vol ornaat’: schoenen met gamaschen/gaiters of hoge laarzen, jassen aan en mutsen op met hoofdlampen. We staan buiten omdat het anders wat warm wordt binnen.

Om 18uur mogen we weg en bedanken de organisatie. We gaan op pad. De eerste route is erg duidelijk; middels foto’s op een A4-tje worden we naar buiten geleid. Blijkbaar wil de organisatie ons zo snel mogelijk buiten hebben. Buiten gekomen slaan we rechtsaf, want schuin rechts voor ons zien we de knipperende LEDs, de 2de route. Er staat een letter voor vakje 1. Maar hier moeten we over de heg of omlopen via de weg. Terug naar de deur blijkt dat we ook linksaf hadden gekund en dan kom je in het veld; ook hier staat dezelfde letter voor vakje 1. Aardig van de organisatie.

In het veld blijkt meteen dat er wel wat water is gevallen; er zijn enorme sporen van traktors die we moeten ontwijken. Aan het einde van de 2de route moeten we een balk nemen met een touw. Slingeren lijkt me wel wat; ik zal als laatste gaan. Gelukkig ontdekt één van het team dat het een rondlopend touw over een tak is. Dus als ik aan één touw was gaan slingeren…

Route 3 gaat over het fietspad naar een post. Daar ontvangen we het boekje met routebeschrijvingen. Het lijkt wel of we bij de start een heel informatiebord hebben overgeslagen, want van veel routes hebben we geen informatie. We zijn er niet gerust op. De organisatie heeft het spannend gemaakt. Teruglopen naar de start is hier vandaan ook geen optie meer, dus gaan we verder met route 4.

Route 4 gaat over de weg naar een memorie 9 ‘gevaarlijke oversteek’, de weg over en fietspad volgen tot memorie 2 ‘paal met klink en prikkeldraad’. Hier start route 5 met de kleurenwaaier. Hier hebben we vorig jaar veel geleerd; breed zoeken want de hoeken zijn niet exact. Dit werpt z’n vruchten af. De route eindigt bij een sluisje. Hier pakken we route 6 met de Friese pompebleden-reflectortjes op. Deze voert ons een flink stuk door veel sompig grasland. Voor ons zien we wat bebouwing (Terwispel). De route eindigt bij een post. Hier staat een bord met een aanwijzing hoe verder te gaan. Deze route 7 is erg kort en leidt naar twee prachtig geconstrueerde vlotten. Er zit een ware punt op en eigenlijk willen we nog een keer extra op en neer. Een van de teamleden krijgt bijna natte voeten, want we zijn met z’n zevenen op het vlot overgestoken. Vooral met het afstappen was het even opletten. De aanlegsteiger wiebelde ook wat. Dan moeten we de appeltjes van oranje volgen van route 8. Het lijkt erop dat hier een misleidende route met plaatjes van appelmoes de mensen bij de letter vandaan houden. Wij volgen de sinaasappels (oranje) en hopelijk hebben we dat goed gedaan. Deze route eindigt bij een weg met twee palen.

Dan volgt de verrassende kruispuntenroute (nr. 9). We halen een team in die flink aan het beraadslagen is wat te doen. We zijn het snel eens over het eerste plaatje, want de rondjes zijn nl. paaltjes volgens de legenda. Het tweede plaatje is duidelijk. Het derde plaatje is wat een twijfelgeval omdat wat een pad lijkt (naar rechts aan de overkant van het water) misschien geen pad is. We kiezen voor dat het wel een pad is en dat blijkt later juist. De twee laatste plaatjes zijn een stuk verderop, dus bevestiging van de juistheid laat op zich wachten. We hebben wat geluk gehad bij deze etappe.

De grote kentekenplaatroute (nr. 10) heet niet voor niets zo. We volgen de weilanden net ten noorden van Terwispel ten westen van de nieuwe vaart. Deze route eindigt bij letter “W” bij een weg die met een bocht onder de snelweg doorgaat. We pakken route 11 op waarbij we via een coördinaat naar het viadukt moeten. Uiteraard is er een letter te vinden bij het via-coördinaat. Er is een instruktie voor route 12: aan de overkant moeten we ‘het hogerop zoeken’. Bij het viadukt liggen vlotten die bestaan uit binnenbanden en ballen met een netje erover. We verdelen ons over 2 vlotten en maken de oversteek. Schuin omhoog bij het viadukt vinden we de aanwijzing ‘ga WNW richting en volg de hartjes tot 2 hartjes die naar elkaar toe wijzen’. Het afdalen is oppassen geblazen, want erg steil.

Route 12 loopt grotendeels parallel aan de snelweg. Na de twee hartjes volgen we de logo’s van de Europese Unie van route 13. Ook vinden we hier een letter waarvoor je toch echt wel opzij moet kijken om hem niet te missen. We eindigen deze route bij een post.

We steken het water over bij de Leppedyk (tussen Oud Beets en Nij Beets) op spiraalbodems, die op surfplanken waren bevestigd. Ik ga als eerste en mijn advies aan de anderen is om met uitgestrekte armen aan elkaar te volgen; dit blijkt als snel niet goed te gaan; de zaak zinkt en één staat tot de enkels in het water. We volgen in groepjes van twee en dat gaat goed. De pontonbrug is flink wiebelig; prima gemaakt organisatie! Aan de oever gekomen wacht ons de instruktie van route 14, een oleaat langs een zandafgraving. Het moeilijkste is de oriëntatie hoe te starten. Dat is schuin naar rechts ten opzichte van de oversteek. Het eerste stuk is erg nat en we besluiten door te lopen. Vele groepen proberen droge voeten te houden en lopen om. Gelukkig heb ik hoge laarzen aan en de rest heeft gamaschen om. We eindigen bij een post waar we water in een emmer moeten spuiten om een letter op te sporen. We ontekken dat als we de emmer recht houden het contact wordt gemaakt en de letter oplicht, een ‘C’. Route 15 staat lokaal omschreven en is een richting tot een memorie ‘eigen weg’.

Dan volgt route 16. Deze was omgedraaid volgens het informatiebord. Er is geen lokale instruktie, dus het zou wel eens de omgedraaide instruktie van de diavoorstelling kunnen zijn. Dit blijkt al snel te kloppen met fietspad, weg en carpoolplaats. De memories 5 (hek met klokkenstoel), 6 (grijze brievenbus) en 10 (bocht in weg met gras) laten we links liggen en komen bij een post. Daar krijgen we de opdracht om aan een touw te trekken voor de opdracht van route 17. Dat was zoiets als in een richting lopen tot een fietspad. Met route 18 pakken we de grote reflectorroute op. Deze gaat door het bos (noord-oost van Beetsterzwaag) en eindigt bij een groene bank. Met een andere groep lopen we de geel/zwarte lintjes van route 19 tot de letter “Z”.

Vanaf de bank pakken we route 20 op middels de maanstanden. Het begint met linksaf te slaan en vervolgens rechts; niet vergeten de stappen te tellen om op het juiste moment rechtsaf te gaan. Na 60 meter linksaf (hier sluit een andere groep, die de kluts kwijt is, bij ons aan) tot memorie 11 (bord met ‘pad niet betreden’). Dan volgt de geknipte flippo-route (nr. 21). Hier is de organisatie creatief met de schaar geweest. De volgorde van de flippo’s staat onderin en je moet de bijpassende bovenstukken vinden voor de richting middels de ogen. We komen tot de conclusie dat eenzelfde bovenstuk zowel op flippo 1 als 5 past. Verder niet vergeten dat dit een omgekeerde route is (rechts=links en links=rechts). De route eindigt op een vijfsprong.

Vanaf de vijfsprong leidt de Romeinse kompasroute (nr. 22) ons eerst ca. 90m over een pad. Daarvandaan moeten we over het bouwland in precies richting 31 graden tot een aluminium paaltje (denken we). We komen bij het einde van het bouwland en vinden geen paaltje. Er is een oploopje van meerdere groepen. Enkele groepen achter ons zoeken en lezen beter en vinden het plaatje wel (we moeten wel goed lezen natuurlijk). We verliezen hier 10 tot 15 minuten. Via nog wat Romeinse instrukties komen we bij memorie 8 (slagboom aan een ketting). De organisatie heeft goed stilgestaan bij de veiligheid. We worden gemaand voorzichting over te steken. Hier worden we een bospad ingestuurd waar we de witte route met de schroeven (nr. 23) vervolgen tot een bord met de tekst ‘opengesteld’. Dan volgt een kleine oleaat (nr. 24) en een kleine kentekenroute (nr. 25) die beide geen problemen opleveren. Route 25 eindigt bij een “Z” en we staan te bibberen bij de gevreesde klokkenroute.

Bij aanvang blijkt de klokkenroute (nr. 27) eenvoudig. Bij aanwijzing 3 gaan we echter, naar later blijkt, de mist in. De tijd is 6:58 vertaald uit Romeinse cijfers. We maken de fout dat dit rechtdoor is, maar het is in feite flauw naar links. We ontdekken onze fout bij aanwijzing 6 als het niet meer klopt; we zien ook groepen van een plek komen die niet strookt met onze route. We besluiten terug te gaan naar de “Z”. We ontdekken onze fout en vervolgen de tocht met gezwinde spoed. Instinkertje hier is de 24-uurs klok die moet worden vertaald naar een 12uurs klok. De route eindigt voor een splitsing.

Route 28 is een grote striproute. We twijfelen even over hoe te starten. Hier is de beëindiging van de vorige route cruciaal. En hiermee lukt het. Onderweg komen we een Goed Wampie tegen, dat geeft de burger moed. We missen blijkbaar een pad, want rechtsaf op een breder pad gaat het mis. Er moet een smal pad en breed pad komen en die komen niet. In plaats van rechts nemen we links en nu komen we een fietspad en weg tegen. Deze oversteken en dan is het volgens de strip rechtdoor. In werkelijkheid loopt het pad meteen na de weg linksaf. Het driehoekje met een dikke punt in het midden is herkenbaar; de punt is een boom en er loopt een wat vaag pad in de vorm van een driehoek omheen. De route eindigt op een splitsing. Daarvandaan in WZW richting om de chocoroute (nr. 28) te nemen; hierbij volgen we doppen van chocomel flesjes. Ze leiden ons naar een chocopost die opgesteld staat achterop een boerenerf aan de westkant van Beetsterzwaag. We krijgen koek, chocolademelk en een appel en kunnen er weer tegen voor het laatste gedeelte van de tocht.

Na de chocopost komt de verharde route (nr. 29) en kleintje rood-wit (nr. 30). De rood-wit eindigt bij een rode en witte reflector. Nu gaan we over bouwland bij route 32 twee keer naar een letter “W” zoeken; we moeten echter eerst over twee balken. Er zijn hier drie groepen bij elkaar, dus de aandacht moet er bij blijven op de balken, want door de nattigheid en modder zijn ze glad. Dan volgt route 32 met Disney-figuren. Mogelijk hebben we hier een letter gemist, want volgens ons waren niet alle figuren van Disney. Deze route eindigt op een fietspad. Dan gaan we verder met route 33 in richting 174 graden over een weiland op zoek naar een rond bord met witte balk. Daarvandaan in ONO op zoek naar een post. Route 34 is de koeienroute die door toepasselijk (soppig) weiland voert tot een fietspad.

Een grote oleaatroute volgt (nr. 35). De start is gemakkelijk en via memorie 12 (hek) worden we helemaal gerustgesteld. Het water en de doorgetrokken strepen en de streepjeslijn zorgen voor wat verwarring. We besluiten dat de sloot links dé sloot is en dat rechts een greppel is, die niet gemarkeerd is op de oleaat. Deze route leidt ons oostelijk van de Terwispeler Grootschar (natuurreservaat) langs. We pikken de reflectors van route 36 op en volgen die tot memorie 2 (paal met grendel en draad; dezelfde als bij route 4 in het begin).

Dan volgt de rare raderenroute (nr. 37); hierbij staat in de instructie aan welk rad, denkbeeldig hoever linksom of rechtsom gedraaid moet worden. Koppie erbij houden en steeds bij de laatste stand van de pijl verdergaan zoals in de instructie vermeld. Route 38 is de videoroute en dat is voor onze ervaren filmkijkers een makkie. De laatste loodjesroute (nr. 39) start vlak voor de dorpsstraat van Lippenhuizen en brengt ons terug naar het dorpshuis ‘De Mande’. We melden ons af bij de wedstrijdleiding om 01:23 en klokken dus een looptijd van 7:23u. Nu nog afwachten hoeveel straftijd erbij komt.

We halen snert en wat drinken. Moe en voldaan praten we na over de tocht. Er was nu aanzienlijk meer grasland dan vorige twee keren (Marnewaard in 2006 en Bakkeveen in 2008). De Sjonnies geven de voorkeur aan wat meer bos vanwege wat meer afwisseling en het grasland was erg soppig.

Organisatie bedankt, het was wederom goed georganiseerd en een prima sfeer. We komen graag weer eens terug. Met de flippo’s zijn nog wel wat meer puzzels te bedenken en de schaar zou ook wel eens in de klokken gezet kunnen worden. De wateroversteken waren tip-top en wederom creatief. Succes met de voorbereidingen van volgend jaar.

Sjonnies